11 marca 2021

CIESZĘ SIĘ, ŻE ROZMAWIAM Z OJCEM O NASZYCH WSPÓLNYCH SPRAWACH.

Sześciu misjonarzy, którzy udali się, aby otworzyć pierwszą oblacką misję w Kanadzie, z pewnością nie byli doskonali. Eugeniusz jako ojciec rodziny, miał tego świadomość i dlatego udziela im wskazówek, aby żyć jak zjednoczona rodzinna zakonna.

Miejcie jednego ducha; wspierajcie się nawzajem. Nie szemrajcie nawet wtedy, gdyby coś działo się nie według waszej myśli. Róbcie sobie uwagi, które uważacie za pożyteczne, w sposób łagodny, bez sporu i cierpkości. Jeśli nie zostaną przyjęte, zachowajcie spokój i nie odrzucajcie posłuszeństwa. Żadnych docinków, obrażania się, niech dominuje szczerość, prostota, łagodność, a szczególnie miłość, omnia nostra in charitate fiunt. W razie potrzeby skontaktujcie się ze mną poufnie, ale po dobrym rozważeniu przed krzyżem, bez uprzedzenia i bez przesady. Wszyscy jesteśmy członkami tego samego ciała. Niech każdy swoim wysiłkiem i poświęceniem, jeśli to jest potrzebne, przyczynia się do dobrobytu tego ciała i do rozwoju wszystkich jego zdolności. Nie wiem, po co ojcu to przypominam. Znam dobrego ducha, który ojca ożywia, ale cieszę się, że rozmawiam z ojcem o naszych wspólnych sprawach.

List do pierwszych misjonarzy w Kanadzie, 09.10.1841, w: EO I, t. 1, nr 9.

Dobre ludzkie i ojcowskie wskazówki zapraszają nas do refleksji nad naszymi codziennymi relacjami. Zobaczcie, jak chrześcijanie wzajemnie się kochają i są gotowi umrzeć jedni za drugich (Tertualian, III wiek).