Modlitwy oblackie

Ojciec Założyciel

Dla Eugeniusza de Mazenoda mąż apostolski powinien być mężem wewnętrznym. To głębokie przekonanie ujawnia sie od pierwszych listów do ojca Tempiera i powraca kolejno za każdym razem, gdy się nadarza po temu okazja. Wie on, że wewnętrzne życie może znajdować pokarm w apostolstwie, jednak nalega na to, że powinno także karmić się bezpośrednio u źródeł własnych. Wśród tych źródeł rozmyślanie zajmuje pierwsze miejsce.W pierwszych latach swego kapłaństwa o. de Mazenod doświadczył wiele trudności, aby w swoim życiu ustalić zadowalającą równowagę między modlitwą i działaniem. Początkowo próbował pozostać wiernym porządkowi dnia dobrego seminarzysty. Z kolei oddał się bez ograniczeń działalności apostolskiej. Żałował tego: „Nie wyperswaduję sobie łatwo, że czynna miłość wobec bliźniego może zastąpić wszystko, stać się dla mnie rozmyślaniem, przygotowaniem do Mszy Św., dziękczynieniem, nawiedzeniem Najświętszego Sakramentu, modlitwą, itd.” (Rekolekcje, październik 1818) A miarę jak rośnie w Panu, jego postawa się upraszcza. Sprawa staje się dla niego w mniejszym stopniu problemem osiągnięcia równowagi, a raczej wyzwaniem do „współpracy ze wszystkich sił” z wolą Bożą i z udzielanymi łaskami (Rekolekcje 1832). Mąż apostolski zawsze działa w komunii z wolą Bożą. Aby tę wolę Bożą lepiej rozeznać, przylgnąć do niej z pasją i miłością, aby lepiej poznać Boga, rozmyślanie pozostaje dla niego drogą konieczną.

Oblacki zwyczaj

Aż do 1966 roku Konstytucje i Reguły wymagały, żeby oblat poświęcił 45 minut — włącznie z modlitwą poranną — na rozmyślanie we wspólnocie w kaplicy przed Mszą św. i pół godziny wieczorem, przed Najświętszym Sakramentem. Jezus, Pan i Zbawiciel, powinien być zwyczajnym przedmiotem tej modlitwy (por. KK i RR 1928, art. 254).Założyciel przywiązywał taką wagę do tego ćwiczenia, że nawet misjonarze aktualnie głoszący nie powinni go skracać i to mimo wymagań ich posługiwania. Oblaci nigdy nie przyjęli jednej, wyłącznej metody rozmyślania. Nowicjuszom często proponowano metodę sulpicjańską, metodę św. Ignacego z Loyoli i św. Alfonsa Liguoriego. Metoda sulpicjańską prowadzi osobę do zjednoczenia z Jezusem Chrystusem, Słowem Wcielonym, dla sprawowania kultu Boga i odtwarzania w swoim duchu i sercu postaw i ducha Chrystusa. Proponuje ona trzy etapy: adoracja (patrzeć na Jezusa), komunia (jednoczyć się z Jezusem), współpraca (działać w Jezusie). Metodę św. Ignacego można znaleźć w jego „Ćwiczeniach duchowych”. Metoda św. Alfonsa w swej istocie polega na czytaniu, któremu towarzyszą refleksje i postanowienia. Wszystkie metody zmierzają do tego, aby w duchu dziękczynienia nasilały się więzi przyjaźni z Bogiem, który ze swoją miłością i miłosierdziem w nas mieszka. Obojętnie jaką stosuje się metodę, rozmyślanie oblata ma orientację apostolską: przysposabia go do mówienia innym o Tym, którego poprzez nią odkrył i ukochał. Ma ona za przedmiot Jezusa Chrystusa oraz Jego sposób wypełniania woli Ojca. Rano rozmyślamy w towarzystwie Maryi, do której w sposób szczególny zwracamy się na początku i na końcu ćwiczenia. Orację wieczorną przeżywamy wspólnie w obecności Najświętszego Sakramentu, jako rozmowę wytchnienia z Jezusem i spotkanie w Nim całej oblackiej rodziny.

Na początku rozmyślania
P. Przyjdź Duchu Święty.
W. Napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.
P.  Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie.
W. I odnowisz oblicze ziemi.

Módlmy się:
Boże, któryś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.P. O Maryjo, Niepokalana Dziewico, Ty jesteś najdoskonalszą czcicielką Ojca Niebieskiego, nieporównaną Matką Syna Bożego i Oblubienicą Ducha Świętego. Rozbudzaj i w moim sercu te Święte uczucia, które Ciebie ożywiały, gdy rozważałaś w sercu swoim objawione Ci tajemnice. Dopomóż mi, abym w łączności z wszystkimi świętymi, którzy adorują Trójcę Przenajświętszą, głęboko przeżył rozważane prawdy o Twoim Synu, a moim Zbawicielu.

Na końcu rozmyślania
Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem Swoim nas pojednaj, Synowi Swojemu nas polecaj, Swojemu Synowi nas oddawaj.

O Jezu, żyjący w Maryi, przyjdź i żyj w sługach Twoich: duchem świętości swojej, pełnią swej mocy, cnót swoich prawdą, doskonałością dróg swoich, udziałem tajemnic Twoich. Nad wszelką mocą przeciwną zapanuj Duchem Twoim ku chwale Ojca.- Amen.

ANIOŁ PAŃSKI
Dla nas, oblatów, ta modlitwa ma być pomocą w rozciągnięciu na cały dzień kontemplowania tajemnic życia Chrystusowego — w duchowej obecności Maryi. W okresie wielkanocnym odmawia się „Regina caeli, „Królowo nieba, wielbiąc Boga za tajemnicę zmartwychwstania Chrystusa.

Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi.
—    I poczęła z Ducha Świętego.
Zdrowaś, Maryjo…
Oto Ja Służebnica Pańska.
—    Niech mi się stanie według słowa Twego.
Zdrowaś, Maryjo…
A Słowo Ciałem się stało.
—    I mieszkało między nami.
Zdrowaś, Maryjo…
Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
— Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:
Łaskę Twoją, prosimy Cię, Panie, racz wlać w serca nasze, abyśmy którzy za zwiastowaniem anielskim wcielenie Chrystusa, Syna Twego poznali, przez mękę Jego i krzyż do chwały zmartwychwstania byli doprowadzeni. Przez Chrystusa, Pana naszego.— Amen.Chwała Ojcu… (3 razy)

KRÓLOWO NIEBA
Królowo nieba, wesel się, Alleluja,
Bo Ten, któregoś nosiła, Alleluja,
Zmartwychwstał, jak powiedział, Alleluja,
Módl się za nami do Boga, Alleluja.

P. Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja.
W. Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.

Módlmy się:
Boże, któryś raczył uweselić świat przez zmartwychwstanie Syna Twojego, Pana naszego, Jezusa Chrystusa, daj, prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę, Maryję Pannę, dostąpili radości życia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego.— Amen.
Chwała Ojcu… (3 razy).

4. Eucharystia i modlitwa na dziękczynienie

„Eucharystię, źródło i szczyt życia Kościoła, oblaci ustawią w centrum swego życia i działania. Będą żyli w ten sposób, aby móc każdego dnia godnie ją sprawować. Uczestnicząc w niej całym swym jestestwem, ofiarują samych siebie wespół z Chrystusem Zbawicielem. W misterium współdziałania z Nim dostępują odnowienia, zacieśniają więzy swej apostolskiej wspólnoty i poszerzają horyzonty gorliwości do granic świata” (K33).

 „Oblaci oddają się przeróżnym posługom apostolskim, a jednocześnie każdy akt ich życia jest okazją do spotkania z Chrystusem, który przez nich oddaje się innym, a im oddaje się przez tamtych. Utrzymując się w atmosferze milczenia i wewnętrznego pokoju, szukają obecności Pana, zarówno wśród ludzi i w wydarzeniach codziennego życia, jak w Słowie Bożym, w modlitwie i sakramentach” (K31).
„Rachunek sumienia jest dla nich uprzywilejowaną okazją do rozpoznawania wezwań i obecności Pana w całym ich życiu i do stawiania sobie pytań o swoją wierność w dawaniu Mu odpowiedzi” (K 33).

Ojciec Założyciel

“Ojciec Założycie! wpisał rachunek szczegółowy do Reguł pierwszego wydania (1818). Mówiły one, że „wszyscy będą robili rachunek sumienia wspólnie przed obiadem” (Missions, R 78, 1951, s. 62). Dla niego było to ćwiczenie istotne, jak dowodzą jego notatki z rekolekcji.

Oblacki zwyczaj

Tradycyjna forma rachunku szczegółowego zawiera pięć punktów:

1. Spotkanie ze Słowem Bożym przez odczytanie urywka Pisma Świętego.
2. Wezwanie Ducha Świętego dla uzyskania laski i świateł.
3. Refleksja w milczeniu nad swoim życiem wewnętrznym, najlepiej zajmując się jedną cnotą lub określoną słabością.
4. Modlitwa do Matki Najświętszej (O Pani moja) i świętych litania), do których nabożeństwo pielęgnuje się w Zgromadzeniu i Którzy byli zwłaszcza kaznodziejami i misjonarzami.
5. Modlitwa za Kościół i Zgromadzenie.

Jeśli odmawia się litanię, można dodać imiona świętych współczesnych oraz czczonych przez Kościół lokalny. Całość może być zmodyfikowana według potrzeb wspólnoty. Następujące potem modlitwy są adaptacją tradycyjnych. Czas milczenia poświęcony na refleksję – zgodnie z tradycją tego ćwiczenia – pozwala nam odkryć w sobie, w czym podążaliśmy, a w czym nie podążaliśmy za wolą Bożą (rachunek sumienia). Inny sposób rachunku szczegółowego polega na wypatrywaniu tego czego Bóg w nas dokonał (uświadomienie sobie): rozpoznawanie wezwań i obecności Pana w całym (ich) życiu” K 33). Dokonując obrachunku dziennego przypominamy sobie nie tylko nasze błędy, ale także stan duchowy, myśli i uczucia, jak też natchnienia Ducha, Świętego. W ten sposób rachunek szczegółowy powinien stać się praktyką rozeznawania duchów.

P. O Pani moja,
W. Święta Maryjo, pełen wiary, że u Ciebie znajdę najpewniejsze schronienie, i ufny w wierność Twoją, polecam miłosierdziu Twemu, Twej szczególnej opiece i straży moją dusze i ciało. Powierzam się Tobie dzisiaj, każdego dnia i w godzinie mej śmierci.Przed Tobą składam wszelkie nadzieje i radości, doświadczenia i słabość moją, życie całe i ostatnie tchnienie.

A Ty wyjednaj przez swe wstawiennictwo i zasługi, abym wszystko w swym życiu obmyślał i wykonywał podług woli Twojej i Twego Syna. Amen.

Litania Oblacka

Kyrie, elejson.                                         Chryste, elejson,Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas.                               Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże,                                zmiłuj sie nad nami.
Synu Odkupicielu Świata, Boże,          zmiłuj sie nad nami.
Duchu Święty, Boże,                               zmiłuj sie nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże,                 zmiłuj sie nad nami.
Święta Maryjo bez grzechu poczęta,   módl się za nami.
Dziewico, Matko Boga,                          módl się za nami.
Królowo naszego Zgromadzenia,        módl się za nami.
Wszyscy Aniołowie Boży,                      módlcie się za nami.
Święty Józefie,                                         módl się za nami.
Święci patriarchowie i prorocy,           módlcie się za nami.
Święci Piotrze i Pawle,                           módlcie się za nami.
Święci Apostołowie i Ewangeliści,      módlcie się za nami.
Święci uczniowie Pana,                         módlcie się za nami.
Wszyscy święci Męczennicy,                módlcie się za nami.
Święty Karolu Boromeuszu,                 módl się za nami.
Święty Franciszku Salezy,                    módl się za nami.
Święty Alfonsie Liguori,                       módl się za nami.
Święty Eugeniuszu de Mazenodzie,   módl się za nami.
Błogosławiony Józefie Gerardzie,      módl się za nami.
Święci Biskupi i Wyznawcy,                módlcie się za nami.
Święty Tomaszu z Akwinu,                 módl się za nami.
Święci doktorzy Kościoła,                   módlcie się za nami.
Święty Dominiku,                                 módl się za nami.
Święty Ignacy z Loyoli,                        módl się za nami.
Święty Franciszku Ksawery,               módl się za nami.
Święty Wincenty Ferreriuszu,            módl się za nami.
Święty Filipie Nereuszu,                     módl się za nami.
Święty Wincenty z Paulo,                   módl się za nami.
Święty Józefie Kalasanty,                   módl się za nami.
Święty Leonardzie z Porto Maurizio, módl się za nami.
Święty Janie Leonardi,                        módl się za nami.
Święci Kapłani i Zakonnicy,                módlcie się za nami.
Święta Tereso od Jezusa,                     módl się za nami.
Święta Tereso od Dzieciątka Jezus,   módl się za nami.
Święte Dziewice i Wdowy,                   módlcie się za nami.
Święci i Święte Boże,                            módlcie się za nami.
Jezu Chryste, nasz Zbawicielu,          usłysz nas
Jezu Chryste, nasz Odkupicielu,        wysłuchaj nas
Jezu Chryste, Kapłanie i Ofiaro,        zmiłuj sie nad nami

MODLITWA ZA KOŚCIÓŁ I ZGROMADZENIE

P. Pamiętaj, Panie, o swoim Kościele.
W. Strzeż go od wszelkiego zła i udoskonalaj w Twojej miłości.
P.  Kieruj Ojcem Św., papieżem N.
W. Osłaniaj go i umacniaj swoim Duchem.
P. Błogosław naszemu Zgromadzeniu.
W. Niech obwieszcza przez słowa i czyny „kim jest Chrystus”.
P.   Wspieraj naszego Ojca Generała.
W. Aby kierował Zgromadzeniem według ducha Eugeniusza de Mazenoda i był dla oblatów znakiem jedności.
P.   Dodawaj sił misjonarzom.
W. Aby byli wiernymi i odważnymi sługami Twego Królestwa.
P. Czuwaj nad naszymi braćmi nieobecnymi.
W. Ochraniaj ich stale Twoją miłością.
P.   Wezwij innych ludzi do udziału w naszym życiu i pracy.
W. Poślij pracowników na Twoje żniwo.
P.   Wynagrodź tych, którzy nam pomagają.
W. Obdarz życiem wiecznym wszystkich, którzy dla chwały Twego Imienia świadczyli nam dobro.
Ojcze Nasz…

Módlmy się:
Najwyższy Kapłanie i zarazem Hostio, Ty swoim Ciałem i Krwią odnawiasz siły w sługach, których sobie poświęciłeś; uczestnicząc w Twoim kapłaństwie, prosimy Cię o łaskę, abyśmy godnie żyli powołaniem, do którego nas wezwałeś i troskliwie Twój lud żywili słowem i przykładem. Sługom Twoim, Panie, zebranym w Twoje Imię, i którzy jeden chleb spożywają, udziel takiego uczucia jedności, żeby ich wzajemna miłość, uprzejmość w posługiwaniu i świętość życia świadczyły wszędzie o obecności Chrystusa.Boże, Ty jesteś miłością: tym, którzy z Ciebie się narodzili i Twoim chlebem się żywią, daj łaskę wzajemnego znoszenia się ze szczerą życzliwością, aby Twój pokój, który jest ponad wszelkie radości, strzegł naszych serc i umysłów w Chrystusie Jezusie, Twoim Synu, naszym Panu, który z Tobą i Duchem Świętym żyje i króluje teraz i na wieki wieków. — Amen

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty, który mnie…, bez żadnych moich zasług, lecz jedynie przez wielkie miłosierdzie swoje raczyłeś powołać do służby Synowi Twojemu w Zgromadzeniu Niepokalanej Dziewicy Maryi, proszę pokornie przez zasługi naszego Zbawiciela i Jego Krew Przenajdroższą, przez wstawiennictwo Błogosławionej Dziewicy Maryi bez grzechu poczętej i moich świętych patronów, archaniołów Rafała i Michała, udziel mi także łaski, abym pozostał wierny temu świętemu powołaniu. Aby żaden wysiłek nieprzyjaciela mojej duszy mną nie zachwiał, aby nie zmogła mnie słabość ciała, aby miłość rodziców i rady krewnych mnie nie zwiodły, aby nie zwyciężył mnie strach przed trudnościami, nie znęciły próżności świata i nie pociągnęło złe koleżeństwo. Niech własne namiętności mnie nie usidlą, próby nie złamią, pokusy nie zwyciężą. Boże Wszechmocny, skoro dałeś mi łaskę chcieć, daj również łaskę, móc, abym swoje powołanie realizował wytrwale i w taki sposób, jak się Tobie podoba. W szczególności proszę Cię, Ojcze nieskończonej dobroci, daj mi potrzebne zdolności i dziecięce zaufanie do tych, którzy są teraz moimi rodzicami według ducha, abym nie ustają, aż do błogosławionego końca mógł pracować dla zbawienia własnego i bliźnich, a przede wszystkim dla Twojej chwały. Amen.