6 października 2021

SĄ ONI ISTOTNIE LUDŹMI BISKUPÓW

W liście do biskupa Quebeku Eugeniusz pisze słowa, nad którymi warto się zastanowić:

Są oni istotnie ludźmi biskupów. W tym celu ich założyłem i dzięki Bogu wszyscy przejęli się tym duchem właściwym ich Instytutowi.

List do biskupa Quebeku, 10.08.1843, w: EO I, t. 1, nr 22.

To zdanie są ludami biskupów wielokrotnie było źle rozumiane lub też przytaczano je w niewłaściwym kontekście. Ono nie oznacza, że oblaci przez biskupów powinni być uważani za kapłanów diecezjalnych, którzy będą ich prosić, aby czynili to, co uznają za właściwe. Kolejne zdanie Eugeniusza dostarczy nam klucza, aby zrozumieć to, co przed chwilą podkreśliłem: wszyscy przejęli się tym duchem właściwym ich Instytutowi. Oblaci mają swój własny charyzmat i przez swoja posługę przyczyniają się do dobra diecezji. Wielokrotnie Eugeniusz wycofywał pozwolenie lub nie odpowiadał na prośby, aby oblatów zaangażować do posług, w których specyficzne potrzeby kapłana-misjonarza dla ubogich o wielu twarzach nie były właściwe dla apostolskiej wspólnoty.

Nasza misja to posługa zgodna z charyzmatem, potrzebami diecezji oraz poszanowanie naszego powołania, które różni się od powołania księży diecezjalnych – głosicieli słowa i szafarzy sakramentów. Kiedy powierza się nam parafie podejmujemy tę sama posługę, ale jako misjonarze w apostolskich wspólnotach. W naszych Regułach czytamy:

Z miłości do Kościoła oblaci wykonują swą misję w jedności z pasterzami, których Pan postawił na czele swego Ludu. Z wiarą oświeconą przyjmują lojalnie nauczanie i orientację następców św. Piotra i apostołów. Pracując w Kościołach lokalnych, swoją działalność misjonarską uzgadniają z ogólnym planem pastoralnym i w duchu braterstwa współpracują z innymi pracownikami Ewangelii.

Konstytucja 6