W 1994 roku konsekrowano oblacki kościół we Wrocławiu [wideo]

Powstanie popowickiej parafii na początku XX wieku wiązało się ze wzrostem liczebnym ludności katolickiej w tej części miasta. Fakt ten spowodował, iż w 1905 roku podjęto decyzję o budowie kaplicy św. Jerzego, a nieco później domu parafialnego. W ten sposób powstała samodzielna kuracja – okręg duszpasterski, który 25 maja 1914 roku podniesiono do rangi parafii. Obejmowała ona wówczas, oprócz Popowic, również Gądów Mały, Kozanów, Pilczyce oraz Maślice Wielkie i Małe. Dynamiczny urbanistyczny rozwój Popowic w latach 1920. zaowocował m. in. budową neogotyckiego kościoła pw. św. Jadwigi przy ulicy Kłodnickiej. Kościół ten zniknął niestety z powierzchni ziemi, zniszczony w czasie wojny, a następnie rozebrany.

W roku 1928 przy kościele pw. św. Jerzego osiedlili się Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej, wspomagając proboszcza w jego pracy duszpasterskiej. Okres II wojny światowej przyniósł ogromne zniszczenia w zachodniej części Wrocławia, w wyniku których popowickie osiedle przestało istnieć. Pomimo wielu przeciwności w latach 1951–53 oblaci dokonali odbudowy kościoła i klasztoru. Ich opieką duszpasterską byli wówczas otoczeni mieszkańcy 16 domów wzdłuż ulicy Legnickiej, a także Kozanowa i Pilczyc. 16 grudnia 1969 roku erygowano na Popowicach odrębną parafię.

Pierwszymi proboszczami nowej parafii byli:

• o. Alojzy Zdybel OMI (1969-1973)
• o. Wilhelm Stempor OMI (1973-1974)

Zwrot w dziejach maleńkiej wspólnoty parafialnej nastąpił w początku lat 1970., gdy na Popowicach rozpoczęto budowę osiedla mieszkaniowego przewidzianego na 20 tysięcy osób. Inwestycja ta stanowiła duże wyzwanie również dla oblatów, których naczelnym zadaniem stało się zorganizowanie od podstaw dużej parafii miejskiej. Dlatego jednym z głównych zadań było wybudowanie zaplecza katechetycznego, a w perspektywie także nowej świątyni zdolnej pomieścić ciągle wzrastającą liczbę wiernych. W roku 1974 oblaci uzyskali pozwolenie na wzniesienie budynku administracyjno-gospodarczego, który tymczasowo przeznaczono na cele katechetyczne i liturgiczne. Natomiast zdobycie zgody na rozpoczęcie budowy nowej świątyni było nieosiągalnym marzeniem. Wszelkie wysiłki w tym kierunku spotykały się z kategoryczną odmową władz komunistycznych. Radosny przełom nastąpił dopiero 20 sierpnia 1980 roku. Uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego 16 maja 1982 roku rozpoczęła okres dwunastoletnich prac, którymi kierowali o. proboszcz Stanisław Cyganiak OMI i inż. Mieczysław Szatański. Autorami projektu architektonicznego byli: Wacław Hryniewicz, Wojciech Jarząbek i Jan Matkowski.

Nową epokę w dziejach popowickiej wspólnoty rozpoczął dekret odczytany 19 kwietnia 1991 roku podczas wizytacji bp. Adama Dyczkowskiego, na mocy którego parafia zmieniła dotychczasowe wezwanie i została powierzona Matce Bożej Królowej Pokoju. Trzy lata później, 8 października 1994 roku, miała miejsce podniosła uroczystość konsekracji nowego kościoła, której dokonał nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk. Współkonsekratorem był metropolita wrocławski Henryk kard. Gulbinowicz.

Kolejni proboszczowie:

• o. Stanisław Cyganiak OMI (1974-1993)
• o. Mieczysław Hałaszko OMI (1993-2011)
• o. Jerzy Ditrich OMI (2011-nadal)

(pg/M. Kaczmarek, „Parafia MBKP we Wrocławiu na Popowicach”, Wrocław 1997)