10 listopada 2021

MAZENODOWSKA RODZINA: NALEŻY ONA DO KSIĘDZA BISKUPA TAK JAK DO MNIE, PODOBNIE JAK NALEŻY DO BOGA I KOŚCIOŁA

Głęboki sens braterstwa w oblackiej rodzinie wypływa z listu wysłanego do biskupa Montrealu. Chociaż dzieli ich Atlantyk, jest szczęśliwy, że biskup Bourget, tak samo jak on, traktuje oblatów jak członków własnej rodziny. To wyraz o wiele większego zaangażowania, ponieważ duchowa rodzina Eugeniusza należy najpierw do Boga, następnie do Kościoła, a nie tylko do Założyciela.

Jestem stale przepełniony jak najżywszą wdzięcznością, dowiadu­jąc się o kontynuowaniu przez Księdza Biskupa dobroci w stosunku do rodziny, którą dobre serce Ekscelencji adoptowało, a która ze swej stro­ny jest Księdzu Biskupowi całkowicie oddana. Ksiądz Biskup ma rację, uważając ją za swoją własną. Należy ona do Księdza Biskupa tak jak do mnie, podobnie jak należy do Boga i do Kościoła.

Będąc przekonany, że biskup Montrealu powinien również być na bieżąco poinformowany o dobru, jakiego dokonują jego misjonarze, Eugeniusz wyraża mądrą decyzję, aby oblaci osiedlili się w Bytown.

Mogę tylko potwier­dzić wszystko, co Ksiądz Biskup uważa za dobre, aby ona robiła na większą chwałę Boga, któremu wszyscy z takim szczęściem służymy. Nikt nie potrafi lepiej niż Ksiądz Biskup osądzić, co należy robić.

Ksiądz Biskup jest Arcypasterzem w Kościele Jezusa Chrystusa i dlate­go ma udział w trosce nie tylko o swoją trzodę, ale o wszystkie Kościo­ły. Dlatego z największym spokojem przyjmuję to, co Ekscelencja pro­ponuje dla dobra diecezji w Kingston i dla uświęcania drwali oraz dla nawracania Dzikich. Nie potrafię Księdzu Biskupowi wyrazić radości, jaką mi sprawił list Ekscelencji. Ksiądz Biskup ukazuje mi urodzajne pole do uprawy. Czy mógłbym odmówić pracy na nim? Od razu napisa­łem do o. Honorata, aby mu powiedzieć, jak bardzo dziękowałem Panu za to, że natchnął Księdza Biskupa tą myślą. Poleciłem mu wysłać o. Telmona i o. Lagiera w towarzystwie brata, aby utworzyli tę tak inte­resującą placówkę.

List do biskupa Montrealu Bourgeta, 15.02.1844, w: EO I, t. 1, nr 31.