2 marca 2021

TO OPATRZNOŚĆ ODPOWIEDNIO UKŁADA SPRAWY, CHOĆ MY WCALE TEGO NIE ROZUMIEMY.

Hippolyte Guibert, gdy w 1816 roku w Aix powstali Misjonarze Prowansji, miał 14 lat i był blisko nich. Prze siedem lat przypatrywał się ich gorliwości i w końcu, mając 21 lat, poczuł, że Bóg go wzywa, aby do nich się przyłączyć. W 1823 roku złożył wieczystą oblację.

Guibert był osoba bardzo utalentowaną, ale przez całe życie pozostał pokornym. Eugeniusz dostrzegł jego zalety i powierzył mu wiele kierowniczych stanowisk, zwłaszcza urząd superiora wspólnoty w Laus, a następnie rektora wyższego seminarium na Korsyce.

Jego zalety zauważył także rząd i Kościół i w 1841 roku, w wieku 39 lat, został mianowany biskupem Viviers. Później zostanie arcybiskupem Paryża i pierwszym oblatem-kardynałem. Ale to historia na później.

Rząd chce nominacji o. Guiberta na biskupa i wcale się temu nie dziwię.

Dziennik, 20.07.1841, w: EO I, t. XX.

Z powodu wyjazdu misjonarzy do Kanady zmniejszyła się liczba oblatów we Francji, a teraz zabrano jeszcze jednego z najbardziej oddanych. Eugeniusz zwierza się ojcu Courtèsowi:

Aby skomplikować jeszcze nasze kłopoty, zabrano nam niedawno o. Guiberta. Nie ukrywam przed sobą korzyści tej nominacji z wielu względów, ale w obecnej sytuacji mnie przygniata. Wolałbym, żeby go przed dwoma laty mianowano biskupem w Gap, z wiadomych powodów, ale w Viviers, i to teraz, raczej mnie to martwi. Jednak nie sprzeciwiam się planom Opatrzności. Ona odpowiednio ułożyła sprawy, choć my wcale tego nie rozumiemy. Ona przyjdzie nam z pomocą.

List do Hippolyta Courtèsa, 11.08.1841, w: EO I, t. 1, nr 3.