10 października 2022

DZIEŃ BISKUPA EUGENIUSZA DE MAZENODA

Święto świętego Piotra. Święcenia, najliczniejsze, których kiedykolwiek udzielałem. [Trzynastu] udzieliłem tonsury, [dwudziestu czterem] święceń niższych, wyświęciłem [dziewięciu] subdiakonów, ośmiu diakonów i trzech kapłanów. Prawdą jest, że czterech kapucynów i jeden oblat przyjęli wszystko od tonsury do diakonatu włącznie. Ceremonia zaczęła się o godzinie szóstej a skończyła o 10.30, dość czasu, aby kapituła mogła odprawić swoje oficjum i odprawić mszę śpiewaną.

Jakby się nic nie stało, trzeba było, abym o 15 wyjechał do St-Barnabé, gdzie najpierw musiałem udzielić sakramentu bierzmowania dzieciom z parafii, następnie pobłogosławić kamień węgielny pod nowy kościół, wszystko przy strasznym wietrze, który nie przeszkadzał tłumowi utrzymać się na nogach, ale był bardzo nieprzyjemny. Nie wiem, jak długo jeszcze będzie mi trzeba odbywać te obowiązkowe podróże, na które zgadzam się, o ile mogę jechać. W rzeczywistości nie jestem zmęczony, ale, uwaga za kilka lat! Jestem wyczerpany.

Jej ostatnim aktem tego dnia była wizyta u Sióstr Współczucia, które zostały założone w Marsylii, by w szczególny sposób dbać o duchowe potrzeby służących.

Przed wyjazdem odwiedziłem placówkę nowych Sióstr Współczucia. Widocznie dobry Bóg pomaga dobremu ojcu Bartèsowi, aby je osiedlać w takich misjach, gdzie najbardziej wprawnym by się nie powiodło. Tymczasem poleciłem mu, aby nie zaniedbano Dzieła Służących. Zasadniczo dla tego dzieła wybrałem ten nowy zakon lub lepiej mówiąc pozwoliłem mu, aby ukształtował się pod moimi auspicjami i moją władzą.

 Dziennik, 29.06.1845, w: PO I, t. XXI.