Komentarz do Ewangelii dnia

Potrzeba odpoczynku wynika z naszej ludzkiej kondycji, ale także z wzorca pozostawionego nam przez akt stwórczy Boga, kiedy to siódmego dnia odpoczął On po stworzeniu Wszechświata. Pan Jezus w swoim dynamicznym działaniu i nauczaniu zaprasza swoich uczniów do odpoczynku. Aby po trudzie głoszenia i posługi względem potrzebujących poszli na osobne miejsce, dla nabrania sił i dystansu do wszystkiego. Taki jest nasz Bóg, który pomimo „zmęczenia”, ujmując tak w ludzkim myśleniu, sam pozostaje do dyspozycji człowieka. On daje się nam cały, jak mówią słowa jednej z pieśni liturgicznych. On dobry Pasterz wie czego potrzebujemy, dlatego wychodzi na przeciw i działa. Dzielić z nami wygnanie Jego rozkosze są, niechże z Nim przebywanie będzie radością mą. On wie, co udręczenie, On zna, co smutku łzy, Powiem Mu swe cierpienie, bo serce z bólu drży. Ten dalszy ciąg owej pieśni podkreśla istotę naszego Boga. Niech nie braknie i nam tej ufności, że możemy wszystko w Tym, który nas umacnia!