Komentarz do Ewangelii dnia

W całym zamieszaniu związanym z kwestią Zmartwychwstania Pana Jezusa, uczniowie wydają się wciąż zagubieni. Nie wiedzą, co mają czynić. Zamiast iść naprzód, niektórzy uczniowie robią krok do tyłu, cofając się o całe trzy lata, kiedy to od sieci oderwał ich Jezus, by odtąd nie ryby, lecz ludzi łowili. Zmartwychwstały Jezus nie przekreśla jednak swoich przyjaciół. I, mimo że nie wykazują oni zbyt dobrej pamięci o tym, czego ich uczył, do czego wzywał, sam przychodzi do nich, by niejako pomóc im odzyskać to, co zastawili, od czego odeszli. A przychodzi podobnie jak przed trzema laty nad jezioro. I podobnie jak wówczas, po nieudanym nocnym połowie, pomaga im w cudownym połowie ryb. To odtworzenie cudu, to przypomnienie tak ważnej w ich życiu chwili, sprawia, że nie mogą pozostać obojętni. Rozpoznali Go. „To jest Pan!” wykrzykuje św. Jan. Dochodzi do swoistego przebudzenia. Niech i nam ten czas dopomoże wybudzić się z jakiegoś dziwnego uśpienia, w którym wydaje się pogrążać dzisiejszy świat, a w nim i my, chrześcijanie.