Komentarz do Ewangelii dnia

Pan Jezus ukazuje nam przypowieść o minach, gdzie jest mowa o dziesięciu sługach, otrzymujących każdy jedną minę, aby ją pomnażał. Grecka moneta „mina” miała wartość równą stu denarom, czyli stu dniom pracy. To stosunkowo niewielka suma pieniędzy, z tego powodu później będzie mowa o wierności w drobnej rzeczy. W rzeczywistości wymaga się od nas mało w odniesieniu do tego, co Bóg nam obiecuje: życia wiecznego. Podobnie jak sługi z przypowieści, Pan Bóg prosi nas, byśmy pomnażali sumę, która została nam dana. I z nami stanie się coś podobnego, co stało się ze sługami przypowieści. Ci, którzy pomnożyli minę, otrzymają nagrodę, a ten, kto się lękał i zatrzymał minę zawiniętą w chustce zostanie ukarany.

Mina, którą powinniśmy pomnażać to zdolność do miłowania i bycia miłowanymi. Pod koniec naszego życia będziemy sądzeni ze względu na sposób, w jaki miłowaliśmy w tym życiu. Jak pięknie napisał św. Jan od Krzyża: „Pod koniec życia będziemy sądzeni z miłości”. Pod koniec życia każdy z nas będzie zapytany, jak wykorzystaliśmy własną minę, talenty, które Pan Bóg nam dał, by nasze życie było życiem pełnym miłości. Nie oszukujmy siebie samych myśląc, że życie miłością oznacza dokonywanie rzeczy nadzwyczajnych, które rzadko spotykamy w naszym życiu. Bóg czeka na nas każdego dnia w tym co drobne: w starannym ukończeniu codziennej pracy, w uśmiechaniu się, w nie zwracaniu uwagi na drobny brak szacunku ze strony bliskiej nam osoby, w dobrowolnym i chętnym nakryciu do stołu lub sprzątnięciu po posiłku, w rozmowie telefonicznej, czy kontakcie z osobą, z którą trudniej nam rozmawiać, w dbaniu o czas na modlitwę, itd. Mamy wiele okazji podczas dnia, by pomnażać „minę” podarowaną każdemu z nas przez Pana Boga.

(S. Stasiak OMI)