Z listów św. Eugeniusza

GENIUSZ, PODOBNIE JAK ŚWIĘTOŚĆ, ZAWSZE MOŻNA ZNALEŹĆ NA UTARTYCH I JAŁOWYCH ŚCIEŻKACH.

22 letni brat scholastyk Charles Baret był osobą uzdolnioną. Yvon Beaudoin napisał o nim: Muzyk i poeta z wielkim talentem do języków, nauczył się angielskiego i włoskiego od irlandzkich i włoskich współbraci, a także hebrajskiego i greckiego. Jednak przez trzy lata, kiedy był teologiem, cierpiał z powodu monotonii tego regularnego życia ćwiczeń duchowych i, jak później napisał, „poranne zajęcia, wieczorne zajęcia, zawsze nauka do opanowania, teksty do recytacji. Ta niezmienna jednolitość zadziwia i buntuje wyobraźnię. Ale mój drogi, kontynuuje, życie, jakie by nie było, nie opiera się testowi przeprowadzonemu pod przewodnictwem i z inspiracji wyobraźni…”.

Jako scholastyk nauczał filozofii młodszych scholastyków. Przechowujemy list od ojca Henryka Tempiera z 16 października 1847 r., w którym zachęca nauczyciela do przestrzegania podręcznika Bouviera i nie dyskredytowania go w oczach swoich uczniów, scholastyków pierwszego roku: „Jest to, podkreśla, poważny błąd, który popełniało wielu nauczycieli w stosunku do autora, którego mieli w rękach, jakby wierzyli, że czyniąc to, zwiększają swoje osobiste zasługi, czyniąc z siebie pogardliwych i głupich krytyków dzieła, którego dziesiątej części nie byliby w stanie napisać” (https://www.omiworld.org/fr/lemma/baret-charles-fr/)

Eugeniusz podtrzymał radę ojca Tempiera:

Moje drogie dziecko, trzymajcie się tego, co w moim imieniu właśnie powiedział wam o. Tempier. Nie pracujcie dla waszej osobistej satysfakcji, ale wszystko czyńcie dla Boga, który za to zażąda od was zdania rachunku. Błogosławię was i czule was ściskam.

List do scholastyka Charlesa Bareta, 16.10.1847, w: PO I, t. X, nr 947.

Doświadczenie nauczyło Eugeniusza, że kluczem sukcesu misyjnego było skoncentrowanie się na „czynieniu wszystkiego dla Boga”, a nie na własnym interesie. Młody Charles był sfrustrowany, ponieważ czuł, że jego talenty i zdolności nie są właściwie wykorzystywane. W 1861 roku był już w stanie napisać: „Życie sławnych osób zawsze było monotonne. Geniusz, podobnie jak świętość, zawsze można znaleźć na utartych i jałowych ścieżkach”.