15 lipca – PAPIESKA APROBATA. ZAUWAŻYĆ POTRZEBY

Jeśli kiedykolwiek były czasy, gdy Stolica Apostolska starała się, aby zachęcać i wszelkimi możliwymi środkami będącymi w jej zasięgu wspierać gorliwość kapłanów, którzy rozpaleni ogniem świętej miłości, głoszą Ewangelię na całym świecie i pracują, aby w dusze ludzi wszczepiać zasady i obowiązki religii chrześcijańskiej i pouczać ludzi, aby podporządkować się prawowitej władzy, sądzimy, że nie ma bardziej odpowiedniej okazji niż obecne czasy, gdy wszelkiego rodzaju zbrodnie, niczym okropne monstra wychodząc z ich ciemnych i dawnych kryjówek, podnoszą głowę, bezczelnie dzień po dniu sieją spustoszenie, grożąc odwróceniem wszelkich praw ludzkich i boskich, i gdyby były w stanie, całkowitym usunięciem wszelkich znaków religii…

…Dan w Rzymie, u świętego Piotra, naszym pierścieniem Rybaka, 21 marca 1826 roku, w trzecim roku naszego pontyfikatu. Papież Leon XII

List apostolski z aprobatą, 21 marca 1826, w: Missions O.M.I., nr 280 (1952), ss. 118, 138.

To echo analizy Eugeniusza odnośnie sytuacji chrześcijan w porewolucyjnej Francji, która skłoniła go, dzięki założeniu oblatów, do odpowiedzi, aby naprawić tę sytuację, w jakiej się znajdował.

Kościół wspaniałe dziedzictwo Zbawiciela, nabyte przez Niego za cenę Krwi, za dni naszych został okrutnie spustoszony. Ta umiłowana Oblubienica Syna Bożego doznaje ucisku, opłakując sromotne odstępstwo dzieci, którym dała życie. Chrześcijanie, którzy odstąpili od wiary i całkowicie zapomnieli o Bożych dobrodziejstwach, rozgniewali Bożą sprawiedliwość swoimi występkami…

W tej opłakanej sytuacji Kościół wielkim głosem woła do swoich sług, którym powierzył najdroższe sprawy swego Boskiego Oblubieńca, aby słowem i przykładem robili wszystko, co w ich mocy, żeby na nowo ożywić wiarę gasnącą w sercach wielkiej liczby jego dzieci.

Przedmowa do Konstytucji i Reguł

Ten, którego potrzebuje osoba niewidoma, to nie profesor, ale jakiś bliźni. Helen Keller