28 lipca – 200 LAT PÓŹNIEJ. WEWAZANIE DO WYRAŻENIA NASZEJ WDZIĘCZNOŚCI POPRZEZ NOWE DOCENIENIE NASZEJ REGUŁY.

Jakie dziękczynienie godne takiej łaski możemy złożyć niezmiernie dobremu i niezmiernie wielkiemu Bogu?

Kontynuując swą refleksję nad znaczeniem papieskiego zatwierdzenia Eugeniusz podkreśla, że jedynym sposobem odpowiedzenia na dobroć Boga wobec nas jest wierność naszej oblacji, bycie gorliwymi głosicielami słowa i źródłami życia łaski dzięki najwyższemu dowartościowaniu znaczenia naszych Konstytucji i Reguł.

Czy nie przez to, że będziemy rozpaleni ogniem pobożności i że w ten sposób skwapliwie i z większą niż kiedykolwiek radością będziemy się wywiązywać z obowiązków naszego świętego powołania? Jeśli dotychczas, jakby tytułem próby kształtując swoje życie w oparciu o tę Regułę, która jest wam tak droga i której naj­świętsze zalecenia zasłużyły na uznanie sławnych i szanowanych zwierzchników diecezji, których od dziesięciu lat nie przestaliście przebie­gać, głosząc pokutę, jeżeli – powtarzam – jako głosiciele słowa życia rozsiewaliście światło na ludzi, których ewangelizowaliście, to co będzie teraz, kiedy nasze Stowarzyszenie, umocnione poparciem udzielonym przez władzę apostolską naszemu Instytutowi oraz naszym Regułom i Konstytucjom, choć jeszcze całkiem młode i niedawne, zostało podnie­sione do godności Zgromadzenia zakonnego, podobnie jak czcigodne stowarzyszenia, które nas poprzedziły, takie na przykład jak Ojców Misjo­narzy Świętego Wincentego a Paulo, Najświętszego Zbawiciela, Najświęt­szego Krzyża i Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa itd.

List do wszystkich oblatów, 25.03.1826, w: EO I, t. VII, nr 232.

200 lat naszej historii można streścić jako historię wierności duchowi naszej reguły, która została nam dana przez Kościół za pośrednictwem świętego Eugeniusza. W duchu tego listu Eugeniusz zaprasza każdego z nas do świętowania tego wydarzenia, przypominając sobie jakie owoce misjonarskie wydała ta Reguła. Z zatem zaprasza nas, aby odpowiedzieć, aby jeszcze bardziej zaznajomić się z naszą obecną oblacką regułą życia i bardziej świadomie uczynić ją fundamentem naszej odnowy osobistej i wspólnotowej. Każdy członek rodziny mazenodowskiej jest zaproszony, aby wspaniałomyślniej uczynić to samo ze szczególną regułą życia, którą przyjął.

Elita atletów rozumie, że aby walczyć ze wszystkich sił, to kolejno po sobie powinny następować okresy wielkich wyczynów i strategicznej odnowy. Robin S. Sharma