11 lutego – NOWE WYZWANIE MISJONARZY OBLATÓW – FORMACJA W SEMINARIUM

11 lutego – NOWE WYZWANIE MISJONARZY OBLATóW: FORMACJA W SEMINARIUM

W odpowiedzi na potrzebę reformy i formacji duchowieństwa, Eugeniusz był gotowy, aby ojca Karola, Dominika Albiniego wysłać jako profesora i formatora do wyższego seminarium w Marsylii. Na ten temat napisał do ojca Honorat’a:

Czy zdajesz sobie sprawę, że gdyby znów zachorował i gdybym nie mógł zatrudnić go na stanowisku, które mu przeznaczam, powstałby straszliwy bałagan, a sprawa miałaby ważne konsekwencje!

List do Jean’a Baptiste Honorat’a, 23.08.1827, w: EO I, t. VII, nr 275.

Yvon Beaudoin wyjaśnia dalszy plan:

Diecezja marsylska miała kwitnące seminarium, które od 1648-1791 prowadzili księża misjonarze św. Wincentego z Paulo. W wyniku rewolucji zlikwidowano diecezję i zamknięto semiarium.

Od swego przybycia do Marsylii w 1823 roku, Fortunat de Mazenod, pierwszy biskup reaktywowanej diecezji, został powitany przez 23 marsyslskich seminarzystów, którzy byli formowani w Aix. W grudniu sprowadził ich do Marsylii, gdzie przy ulicy Czerwonej, a potem przy ulicy Saint-Just i pod kierunkiem trzech księży diecezjalnych zostało otwarte tymczasowe seminarium.

Ojciec Franciszek Tempier, mianowany w 1823 roku wikariuszem generalnym, został zobowiązany do zbudowania przy ulicy Czerwonej budynku, gdzie w latach 1827-1862 mieszkali seminarzyści. Następnie został zburzony, by umożliwić dostęp do nowej katedry.

W nowych pomieszczeniach biskup chciał także umieścić nową ekipę dyrektorów, z przewagą zakonników, w celu większej jedności doktryny i formacji. Zwrócił się z prośbą do sercanów, sulpicjanów, księży misjonarzy, ale bez powodzenia. Wówczas prowadzenie seminarium powierzył swym diecezjalnym misjonarzom – Oblatom Maryi Niepokalanej.

Ojciec Eugeniusz de Mazenod już od kilku lat przygotowywał się do objęcia tego dzieła, które Reguła z 1818 roku wyłączyła, aby pozwolić misjonarzom całkowicie zając się głoszeniem misji ludowych. Już Kapituła z 1824 roku zarządziła, że odtąd w ogóle nie jest zabronione, by w razie potrzeby podjąć się prowadzenia domów dla duchownych. W nowej edycji Reguł z lat 1825-1826 reforma duchowieństwa była jednym z celów Zgromadzenia, chociaż nie było wzmianki o seminariach, ale prośba z 8 grudnia 1826 roku i brewe Si tempus unquam z 21 marca 1826 roku, którym Leon XII zatwierdził Regułę, prowadzenie seminariów wymieniały jako drugorzędny cel Instytutu.

Założyciel w objęciu seminarium w Marsylii nie widział żadnej przeszkody prawnej.

Y. Beaudoin, Marsylia, Wyższe Seminarium, (1827-1862), w: Historyczny Słownik Oblacki.

Formacja duchowa według tradycji chrześcijańskiej odpowiada na specyficzne ludzie pytanie: Do stania się jaką osobą zostałem powołany? To cały proces utrwalania znamienia Chrystusa w osobie. To wszystko, czym ona jest. Dallas Willard