17 lutego – SEMINARZYŚCI DIEZECJALNI I OBLACCY SCHOLASTYCY
This is a custom heading element.
17 lutego – SEMINARZYŚCI DIEZECJALNI I OBLACCY SCHOLASTYCY
Konkludując prezentację o znaczeniu oblatów, którzy biorą odpowiedzialność za prowadzenie seminarium w Marsylii (i otwierając drogę do zaangażowania w edukację seminaryjną na całym świecie) Yvon Beaudoin podaje kilka interesujących danych liczbowych mających związek z tą sytuacją.
Diecezja marsylska najmniejsza ze wszystkich diecezji francuskich pod względem terytorialnym w latach 1826-1861 powiększyła się ze 150 tysięcy do ponad 300 tysięcy mieszkańców. Ludność, prawie w całości katolicka, w 1826 roku była obsługiwana przez 171 w większości starszych kapłanów, w 1860 roku przez 378 kapłanów. Liczba seminarzystów, która w 1827 roku wzrosła do 70, po rewolucji lipcowej 1830 roku spadła do 30, w latach 1840-1854 powoli wzrosła do 40, a następnie od 70-80. Przez ręce oblatów przeszło 130 seminarzystów, a obaj biskupi de Mazenodowie udzieli 300 święceń kapłańskich.
Seminarium w Marsylii odegrało ważną rolę w historii instytutu nie tylko dlatego, że było prowadzone przez oblatów, ale także, że w latach 1827-1830 oraz 1833-1835 przyjmowało kleryków z zewnątrz. Około 225 scholastyków swą formację otrzymało w seminarium w Marsylii, a w latach 1827-1854 Fortunat i Eugeniusz wyświęcili 209 kapłanów.
Y. Beaudoin, Marsylia, Wyższe Seminarium, (1827-1862) w: Historyczny Słownik Oblacki.
Papież Franciszek wspomina wpływ, jaki wywarli na nim jego profesorowie:
Wstąpiłem do seminarium diecezjalnego. Lubiałem dominikanów, miałem przyjaciół dominikanów. Ale jednak wybrałem Towarzystwo Jezusowe, które dobrze znałem, bo seminarium było powierzone jezuitom. W przypadku Towarzystwa uderzały mnie szczególnie trzy sprawy: duch misjonarski, wspólnota i dyscyplina. Papież Franciszek
