12 sierpnia – WYDARZENIE, KTÓRE UKAZUJE ZDOLNOŚĆ PRZETRWANIA I ODNOWY
This is a custom heading element.
12 sierpnia – WYDARZENIE, KTóRE UKAZUJE ZDOLNOŚĆ PRZETRWANIA I ODNOWY
Konsekracja kościoła na Kalwarii była momentem historycznym. Dla oblatów było to również wydarzenie w ich posłudze wśród ubogich w aglomeracji starego portu i ludowych dzielnic wokół portu. Postawienie wielkiego krzyża, dla upamiętnienia misji z 1820 roku, było początkiem tego wielkiego centrum pielgrzymkowego. Przeważającą liczbę pielgrzymów stanowili włoscy tragarze, których pociągała oblacka gościnność i ich posługa pośród nich. Ta posługa pośród biednych emigrantów doprowadziła oblatów do osiedlenia się na Kalwarii i do uczynienia z niej centrum duchowości dla tych, którzy jej potrzebowali. W konsekwencji zbudowano rotundę w stylu greckim i jako centrum duchowości poświęcono ją Matce Bożej Dobrej Rady. Opis Eugeniusza ukazuje jego radości i wdzięczność.
Biskup wytrzymał ceremonię konsekracji, która trwała nie mniej niż pięć godzin, jakby to nie było nic, a wieczorem śpiewał jeszcze na nieszporach głosem budzącym zdziwienie. Nie mówię tego samego o sobie. Cieleśnie nie mogłem już wytrzymać, chociaż duchem byłem w siódmym niebie, bo nie można widzieć nic piękniejszego i większego, co przepełniałoby duszę najwznioślejszymi uczuciami.
Była to pierwsza konsekracja kościoła, jakiej Marsylia była świadkiem od czasu przywrócenia stolicy biskupiej. Napływ był nadzwyczajny. Ojciec Jeancard wygłosił okolicznościowe kazanie na nabożeństwie wieczornym.
Ten dzień był momentem historycznym dla diecezji. Kościół został wzniesiony w samym miejscu adoracji, które istniało ponad 900 lat. W XIII wieku zbudowano najpiękniejszy kościół w mieście, niestety po 500 latach został zniszczony przez rewolucjonistów. Zachowała się jedynie wieża wokół kamienistego terenu, na której w 1820 umieszczono wielki krzyż.
Była to pierwsza konsekracja kościoła, jakiej Marsylia była świadkiem od czasu przywrócenia stolicy biskupiej. Napływ był nadzwyczajny. Ojciec Jeancard wygłosił okolicznościowe kazanie na nabożeństwie wieczornym.
List do Hipolita Courtesa, 29.05.1828, w: EO I, t. VII nr 301.
Religia przetrwała rewolucje i sama się odnowiła, ale 30 lat po rewolucji pojawiły się znaki, że z religią jeszcze nie skończono – co bardzo głęboko dotknie Eugeniusza i oblatów.
Nawet nie wiemy, jak bardzo jesteśmy silni aż do chwili, kiedy jesteśmy zmuszeni odwołać się do tej ukrytej siły. W czasach tragedii, wojny, konieczności ludzie dokonują rzeczy zdumiewających. Ludzka zdolność do przeżycia i odnowy jest niesamowita. Isabel Allenie
