1 paźdzernika – JEŚLI MÓWISZ DO KOGOŚ W JEGO JĘZYKU

1 paźdzernika – JEŚLI MóWISZ DO KOGOŚ W JEGO JĘZYKU, TO WNIKA W JEGO SERCE

Lata spędzone w Neapolu dla Eugeniusza były doświadczeniem ubóstwa, samotności i z nudy.

Czy to była moja wina? Nie sądzę. W ciągu trzech miesięcy nauczyłem się niemieckiego. W tak krótkim okresie czasu zrobiłem tak wielkie postępy w tym trudnym języku, że mój nauczyciel dawał mi nadzieję, że niebawem się go nauczę, ale zachorował, zmarł i tak zakończyła się moja nauka z nim. Był podoficerem w służbie króla Neapolu. Niewątpliwie mało go to interesowało. Bieda emigracji uniemożliwiła mojemu ojcu, aby mi przydzielić innego nauczyciela; trzeba było uzbroić się w cierpliwość. Przez całe me życie żałowałem, że niemożliwe było, aby wspomóc łatwośc, którą wówczas miałem do nauki języków i do posługiwania się nimi. Miałbym dodatkowe wsparcie w mojej posłudze.

Dziennik z wygnania, w: EO I, t. XVI.

W Nicei, mając siedem lat, nauczył się włoskiego, o czym wspomina w swoim dzienniku:

Co robił Eugeniusz? Korzystał z pomocy wszystkich przechodniów. Jego rodzina mieszkała w domu Sauvigne, który wychodził na brzeg publicznej promenady wzdłuż morza. Eugeniusz pracował na plaży i skoro tylko zapomniał jakiegoś włoskiego słowa, zatrzymywał pierwszego przechodnia, aby mu pomógł, a ten ostatni zawsze był bardzo szczęśliwy, że mógł mu wyjaśnić.

Dziennik z wygnania, w: EO I, t. XVI.

Eugeniusz zawsze rozumiał wagę nauki języków i namawiał oblatów do nauki języka ludzi, którym posługują. Kolejna cegła w duchowości Eugeniusza i w naszej misjonarskiej duchowości.

Moim zamiarem było wykorzystanie wakacji na naukę angiel­skiego i hiszpańskiego. Te dwa języki mogą mi się przydać w mej późniejszej posłudze, ale wychodzi na to, że ten projekt się nie uda. Zresztą, będę żałował tylko pierwszego z tych języków, ponieważ drugiego mógłbym się łatwiej nauczyć, nawet gdybym się nim nieco mniej zajmował, z racji jego wielu związków z włoskim.

Notatki z rekolekcji, sierpień 1812 roku, w: EO I, t. XV, nr 106.

Rozmowa to coś więcej niż słowa: jak przekazuję moją duchowość tym, którzy obok mnie żyją?

Jeśli mówicie do człowieka w języku, który rozumie, to zostaje w głowie. Jeśli mówicie do niego w jego własnym języku, to trafia do serca. Nelson Mandela