13 października – W AIX MOGLIBYŚMY UMRZEĆ Z PRZYJEMNOŚCI

13 października – W AIX MOGLIBYŚMY UMRZEĆ Z PRZYJEMNOŚCI

Wreszcie wygnanie Eugeniusza w St-Laurent dobiegło końca i mógł zanurzyć się w życie wysokich sfer społecznych z Aix.

Bawimy się jak królowie. Po przyjemności, która biegnie szybciej od nas, biegamy…

List do ojca, 31.12.1803, Méjanes Librairie, Aix.

Miesiąc póżniej 22. letni młodzieniec w entuzjastyczny sposób napisał do swego ojca:

Ale skoro nie bawiłem się w St-Laurent, jakże oprzeć się przyjemnościom, jakie przede mną stawia urocze miasto Aix? Poza Odeonem, którego już tak nie nazywamy, ale Ceréle de Sextius, gdzie spotykamy się dwa razy w tygodniu, aby śpiewać i tańczyć, często mamy przedstawienia. Ale co ja mówię przedstawienia, to są opery. Tak, aż do tego doszliśmy.

List do ojca, 27.01.1804, Méjanes Librairie, Aix.

Rok później, mając 23 lata, nadal opisuje wybory w swym życiu społecznym:

Panna Siméon, która wyszła za mąż za generała, który nazywa się De Launay i w tej chwili dowodzi w Aix, zamieszkała w domu de Castellane, gdzie w każdy piątek przyjmuje całe miasto: pani de Forbin z domu St-Césaire codziennie, a zwłaszcza w soboty przyjmuje całe swoje towarzystwo, które składa się z całej przedniej szlachty. W niedzielę po przedstawieniu śpieszy się, aby pójść na tańce w Cercle de Sextius, które odbywają się u Regusse, gdzie gromadzi się cała śmietanka tych dwóch grup. W poniedziałek to samo towarzystwo, co jej kuzynka de Forbin, przyjmuje pani d'Arbaud-Jouques (nawiasem mówiąc, pani de Jonques, aby dopełnić niewypowiedzianego szczęścia jej męża, urodziła niedawno pięknego chłopca). We wtorek przedstawienie lub jeśli się ma sie ochotę spotkanie u pani de Magalon, która przyjmuje bardzo urocze towarzystwo. We środę bardzo się uważa, aby nie przeoczyć koncertu, który rozpoczyna się o szóstej w Cercle de Sextius; po zakończonym koncercie ludzie rozsądni grają partyjkę, młodzież aż do przesady tańczy; kiedy jest się głodnym, na kredensie za opłatą znajduje się coś do jedzenia. We czwartek przedstawienie i codzienne towarzystwo. Do niekończących się zabaw proszę dodać przedstawienie towarzystwa grane przez Galliffet i wspólników we wszystkie soboty a jeszcze częściej w karnawale. Reasumując to wszystko, zobaczysz, że w Aix można pęknąć od przyjemności. Dowiesz się tymczasem, że pomimo wszystkich możliwości, że być może we Francji nie ma drugiego takiego miasta, które mogłoby się szczycić, że tak bardzo można się zebrać razem, spotyka się młodych ludzi, którzy utrzymują, że w Aix jest nudno. Niekiedy jestem poirytowany z tego powodu. To nie dlatego, że korzystam z wszystkich jego przyjemności, bowiem wręcz przeciwnie jestem tym, który najbardziej je opuszcza, ale chcę, aby miastu przyznano to, co mu się należy lub słusznie przyznano, że nie wie się, czego się chce.

List do ojca, 18.01.1805, Méjanes Librairie, Aix.

Przytaczam niektóre z tych listów, ponieważ one ukazują sytuację, która kilka lat później, po doświadczeniu nawrócenia, doprowadzi Eugeniusza do zmiany stylu życia.

Wielkie niebezpieczeństwo dla życia rodziny w każdym środowisku, których bożkami są przyjemność, wygoda i niezależność, pochodzi z faktu, że ci ludzie zamykają swe serca i staja się egoistami. Święty Jan Paweł II