16 lutego – ODWAŻYĆ SIĘ NA ZASTOSOWANIE TERAPII SZOKOWEJ

NASZA ODNALEZIONA WIZJA: ODWAŻYĆ SIĘ NA ZASTOSOWANIE TERAPII SZOKOWEJ.

Zwyczajne środki wykorzystywane przez struktury Kościoła nie były w stanie odpowiedzieć na opłakaną sytuację, w jakiej znajdowali się mieszkańcy Prowansji. Przed dwadzieścia siedem lat ludzie byli zdani na łaskę różnych prądów myślowych – często uzasadnianych przez będących w modzie filozofów, kiedy indziej przez polityczny zapał i antyreligijne slogany lub też terror. Byli zbłąkani i zagubieni, poruszali się po omacku, byli ofiarami systemu, który jeszcze bardziej oddalał ich od Boga i od decyzji, aby swą codzienność przezywać zgodnie z wartościami Ewangelii. Jedynym środkiem, aby uleczyć tę sytuacje, była terapia szokowa – misje ludowe.

Doszedłszy do wniosku, że misje byłyby jedynym skutecznym środkiem, za pomocą którego można by wyzwolić tę politowania godną ludność ze stanu upodlenia;

Prośba o zatwierdzenie skierowana do Wikariuszy Generalnych z Aix, 25.01.1816, w: EO I, t. 13, nr 2.

Zaproponowane rozwiązanie stanowiło, że wspólnota misjonarzy przejmuje wiejską parafie na cztery do sześciu tygodni i udziela konkretnej odpowiedzi na sytuację zbłąkanych ludzi.

Ludzie, którzy ponad 25 lat nie uczęszczali na katechizację, potrzebowali pouczenia. Misja była terapią szokową codziennej katechezy, przedłużonym czasem, aby ludzi całościowo pouczyć o głównych aspektach wiary.

Ludzie, którzy przez ćwierć wieku byli ofiarami ciągle zmieniających się poglądów i prądów, praktycznie w każdym aspekcie swego życia potrzebowali nawrócenia do Boga.

Celem terapii szokowej była radykalna przemiana:

Wykorzystując wszystkie możliwe środki, aby nauczać, jak nawiązać relacje z Bogiem, jak się modlić, w jaki sposób uczestniczyć w życiu sakramentalnym parafii, jak swe codzienne życie i relacje układać w świetle ewangelicznych wartości.

Dzisiaj do mazenodowskiej rodziny nadal kieruje się zachętę, aby mieć tego samego ducha, za pomocą terapii szokowych odpowiadać na sytuacje zbłąkanych ludzi, którzy odczuwają potrzebę wydostania się z ich nieszczęsnego położenia.

Uczynią wszystko, aby wzbudzić lub ożywić wiarę w tych, do których są posłani i aby pomóc im odkryć «kim jest Chrystus». K 7

Niech się nie boją jasno przedstawiać wymagań Ewangelii i niech mają odwagę otwierać nowe drogi, aby posłanie zbawienia dotarło do wszystkich ludzi. K 8