29 lutego – WIĘZY MIŁOŚCI I POSŁUSZEŃSTWA

NASZA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: WIĘZY MIŁOŚCI I POSŁUSZEŃSTWA

Zanim stali się najbardziej zjednoczoną rodziną na ziemi, trzeba było, aby wszyscy członkowie podjęli ten ideał:

Każdy z członków zobowiązuje się w nim żyć w posłuszeństwie superiorowi i do przestrzegania statutów i regulaminów.
Stowarzyszenie podlega superiorowi wybranemu dożywotnio przez członków, którzy doń należą, i zatwierdzonemu przez ordynariusza.

Prośba o zatwierdzenie skierowana do Wikariuszy Generalnych z Aix, 25.01.1816, w: EO I, t. XIII, nr 2.

Każdy członek powinien pozwolić się prowadzić misyjnej strategii i realizować ją. Dla Eugeniusza dwoma podstawowymi wartościami zawsze były posłuszeństwo i miłość.
Posłuszeństwo wobec Boga wyrażające się w życiu charyzmatem i projektem otrzymanym od Boga, a przekazanym przez Założyciela. Superior wspólnoty był najważniejszą osobą, był znakiem oraz odpowiedzialnym za wprowadzanie w życie jedności, aby wszyscy byli jednomyślni co do jakości ich życia zakonnego i działalności misyjnej.
25 stycznia 1816 roku, w pierwszym dniu naszego istnienia żyjącego we wspólnocie stowarzyszenia misjonarzy, Eugeniusz de Mazenod został wybrany superiorem wspólnoty. Henryk Tempier wspomina:
Jednogłośnie i spontanicznie, pomimo refleksji, jakie nam wygłosił, aby uchylić się od tej odpowiedzialności, ogłosiliśmy go naszym superiorem, ponieważ uważam, że gdyby stało się inaczej, natychmiast rozeszlibyśmy się.

Refleksja o. H. Tempiera, Mémoire, w: EO II, t. 2, s. 181.

Trzydzieści lat później widzimy, że Eugeniusz ten punkt odniesienia uwydatnia pierwszym misjonarzom na trudnej misji w Jaffna:

Żyjcie w doskonałej jedności, niech więzy miłości i posłuszeństwa łagodzą wszystkie trudy nierozłącznie związane z waszą trudna posługą.

List do o. Étienne Séméria, 17.08.1848, w: EO I, t. IV, nr 4.