20 kwietnia – WSPÓŁODCZUWAĆ I ODPOWIEDZIEĆ OFIAROM REWOLUCJI

WSPóŁODCZUWAĆ I ODPOWIEDZIEĆ OFIAROM REWOLUCJI

Dlaczego Eugeniusz został kapłanem? Ponieważ był poruszony widokiem ubogich, których wiara została osłabiona lub zniszczona przez rewolucję. Spojrzenie na nich oczyma Zbawiciela skłoniło go do poświęcenia się, aby obudzić ich wiarę i otworzyć zatwardziałe serca na zbawienie.

Nie, biorę Boga na świadka, który pragnie, abym porzucił świat, w którym prawie niemożliwe jest się zbawić, tak bardzo króluje w nim apostazja; abym w szczególny sposób poświęcił się jego służbie i starał się o ożywienie wiary zanikającej wśród ubogich. Słowem, abym był gotowy wykonywać wszystkie jego rozkazy, dla Jego chwały i zbawienia dusz, które odkupił swoją drogocenną krwią.

List do matki, 29.06.1808, w: EO I, t. XIV, nr 27.

Tymi słowy Eugeniusz swą decyzję obwieścił matce. Rok później przypomni te same uczucia, kiedy nie będzie mógł pozostać biernym obserwatorem smutnej sytuacji religijnej wokół siebie:

Uważacie, powtarzam, że ten człowiek z zimną krwią patrzyłby na potrzeby Kościoła i mimo bożego wezwania, jakie odczuwa, oraz innych znaków Jego woli, by przyjść z pomocą Kościołowi, pozostałby z założonymi rękami, wzdychając po cichu i w tajemnicy nad tymi wszystkimi nieszczęściami bez zadania sobie najmniejszego trudu, by choć trochę wstrząsnąć zatwardziałymi sercami ludzi, miałby spokojne sumienie? To wszystko złudzenie… a poza tym choćby nawet jedna dusza w ciągu swego życia z łatwością dysponowała środkiem, aby się zbawić, więcej niż zwykle zapłaciłaby za swoje trudy.

List do matki, 4.04.1809, w: EO I, t. XIV, nr 50.

Ten ideał przekazał pierwszym oblatom:

Widok tego zła poruszył serca kilku kapłanów gorliwych o chwałę Bożą, kochających Kościół i gotowych poświęcić siebie – gdyby było potrzeba – dla zbawienia dusz.

Przedmowa

Kiedy dobry człowiek jest zraniony, wszyscy ci, którzy nazywają się dobrymi, powinni cierpieć wraz z nim. Eurypides