12 września – NAWRÓCENIE SKIEROWANE DO BLIŹNIEGO

NASZA WSPóŁCZESNA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: NAWRóCENIE SKIEROWANE DO BLIŹNIEGO

Zawsze są gotowi odpowiadać na najbardziej naglące potrzeby Kościoła poprzez różne formy świadectwa i posługi, ale przede wszystkim przez przepowiadanie Słowa Bożego, które swe dopełnienie znajduje w sprawowaniu sakramentów i w służbie bliźniemu. K 7

Nasza relacja z Bogiem zaprasza nas do wyjścia do bliźniego. Powyższa konstytucja ukazuje troskę Eugeniusza o zbawienie bliźniego, które umożliwia nasze zbawienie. Dla Eugeniusza zbawienie nie polega tylko na zbawieniu mojej duszy, ale na wniknięciu w plan Boga, który pragnie, aby wszyscy byli zbawieni: troska o zbawienie bliźniego to droga ku własnemu zbawieniu. To stwierdzenie z naszego fundacyjnego dokumentu sporządzonego 25 stycznia 1816 roku i wielokrotnie powtarzane przez Eugeniusza w ciągu jego życia:

podpisani kapłani, głęboko przejęci żałosną sytuacją małych miast i wiosek w Prowansji, które pra¬wie całkowicie utraciły wiarę, pragnąc równocześnie odpowiedzieć na powołanie, które wzywa ich do poświęcenia się tej trudnej posłudze, i chcąc to robić w sposób zarówno użyteczny dla nich, jak i korzystny dla ludzi, których zamierzają ewangelizować,

Prośba o zatwierdzenie, skierowana do Wikariuszy Generalnych w Aix, 25 stycznia 1816 r.

To samo przekonanie zostało wyrażone w obecnej konstytucji siódmej. Nasze przepowiadanie Słowa Bożego jest skierowane ku bliźnim i swe dopełnienie znajduje w celebracji sakramentów, które są miejscem spotkania z Bogiem oraz z bliźnimi, a także w służbie bliźniemu.
Ojciec Jetté napisał: Wypada tu zwrócić uwagę na dwa punkty: a) Naszą zasadniczą posługą, jako ewangelizatorów ubogich, pozostaje jasne i niedwuznaczne przepowiadanie tajemnicy zbawienia w Jezusie Chrystusie. „Nie ma prawdziwej ewangelizacji bez głoszenia imienia i nauki, życia i obietnic, Królestwa i tajemnicy Jezusa Nazareńskiego, Syna Bożego” (Paweł VI, dz. cyt., nr 22); b) Aby to głoszenie Dobrej Nowiny było skuteczne, musi dążyć do podwójnego celu: z jednej strony do formowania gorliwych chrześcijan, którzy rozumieją wartość sakramentów i pragną ich sprawowania, by nimi żyć; z drugiej zaś do takiego urobienia chrześcijan, aby troszczyli się o ludzi, swych braci i potrafili im służyć.

F. Jetté, Mąż apostolski, s. 30.

Działalność ewangelizacyjna zakłada w ewangelizującym ciągle wzrastająca miłość do tych, których ewangelizuje. Paweł VI