11 stycznia – GŁOSY PROROCZE ZABEZPIECZONE MIŁOŚCIĄ I POSŁUSZEŃSTWEM

NASZA WSPóŁCZESNA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: GŁOSY PROROCZE ZABEZPIECZONE MIŁOŚCIĄ I POSŁUSZEŃSTWEM

Jako członkowie Kościoła proroczego… Tę misję prorocką we wspólnocie kościelnej wypełniają zgodnie z zaleceniami hierarchii i w zależności od przełożonych. K 9

W żadnym posługiwaniu nie wolno gasić głosów proroczych. Gdy się podnoszą, będziemy ich słuchać, rozeznawać i popierać. R 9b

Ojciec Jetté w następujący sposób wyjaśnia tę regułę:

Praca na rzecz sprawiedliwości jest trudna i delikatna. Jest publicznie powiązana z osobami i instytucjami. Nie jest pozbawiona ryzyka i wymaga jednocześnie roztropności i odwagi. „Proroków” osądza się surowo. Może to być ochroną, ale jest również krzyżem. Musimy go dźwigać mężnie, zachowując jednak zawsze te dwie zasady, o których kiedyś wspominał ks. Michonneau:

• Im bardziej zajmowany posterunek jest „wysunięty”, tym bardziej koniecznie musi być zlecony przez władzę; nikomu nie przysługuje wybieranie sobie działu w Kościele, a tym bardziej wówczas, gdy wiąże się z tym ryzyko skompromitowania go;

• Im bardziej „wysuniętą” pozycję zajmuje misjonarz, tym bardziej jest nieodzowne, żeby zachowywał łączność z centrum Kościoła, ze wspólnotą, ze swoim biskupem.

Tak złączony z Kościołem przez otrzymaną misję i wierność misjonarz będzie pewny, że realizuje dzieło Boga i z pożytkiem będzie pracować dla Jego Królestwa” (Abbé Michonneau et R.P. Chéry, O.P., L'esprit missionnaire [Duch misyjny], Paris, éd. du Cerf, 1950, s. 96). Właśnie w tym duchu zostało dodane ostatnie zdanie konstytucji 9.

F. Jetté, Mąż apostolski, s. 98.

Niestety wiele projektów wspaniałych, indywidualnych i proroczych misjonarskich nie przetrwało po śmierci założycieli, którzy działali w pojedynkę. Zatem wspólnota i posłuszeństwo są gwarancją ich poparcia i sukcesu.

Wezwanie i obecność Pana wśród oblatów dzisiaj, jednoczy ich w miłości i posłuszeństwie, aby na nowo przeżywać jedność Apostołów z Jezusem, jako też ich wspólną misję w Jego Duchu. K 3

Złączeni posłuszeństwem i miłością, wszyscy – kapłani i bracia – pozostają ze sobą solidarni w życiu i w działalności misjonarskiej. K 38