20 marca

DLATEGO NIE TYLKO TAK OJCA KOCHAM, LECZ TAK CHĘTNIE DZIELĘ SIĘ Z OJCEM WSZYSTKIMI SWYMI MYŚLAMI

W swych listach do ojca Tempiera Eugeniusz ukazał coś, co leżało mu na sercu – wagę serdecznej relacji.

Zadawalam się łączeniem swoich słabych modlitw z ojca modlitwami, aby wyprosić dla ojca wszelkie błogosławieństwa, jakich mógłbym życzyć dla siebie samego, a to nie jest cudem, bo zawsze uważałem ojca za sobowtóra. Dlatego nie tylko tak ojca kocham, lecz tak chęt¬nie dzielę się z ojcem wszystkimi swymi myślami, ciągle jednak dziwiąc się coraz bardziej, że niezależnie od naszych wzajemnych relacji, ojciec ma tyle trudności z podzieleniem się ze mną swoimi.

List do Henryka Tempiera, 06.10.1829, w: EO I, t. VII, nr 338.

Ojciec Yvon Beaudoin wyjaśnia: Bardzo trudno podsumować bardzo mocno wypełnione życie ojca Tempiera. Można jednak powiedzieć, że najważniejszą rolę odegrał u boku Założyciela. W latach 1812-1815, a więc w pierwszych latach kapłańskiej posługi w Aix Eugeniusz de Mazenod nie miał prawdziwego przyjaciela, zdolnego złagodzić jego ból, z którym mógłby dzielić się najważniejszymi zamiarami. Przyznał się do tego 12 września 1814 roku przez księdzem Forbin-Jansonem. Jego spotkanie z księdzem Tempierem w latach 1815-1815 sprawiło, że znalazł to, czego szukał a nawet więcej. Poza dzieleniem wizji i łagodzeniem bólu spokojny i zrównoważony, a także o wiele mniej wrażliwy od Założyciela ojciec Tempier ciągle hamował wybryki charakteru Eugeniusza i wytrwale pomagał mu, często go zastępując, w realizacji wszystkich projektów i przedsięwzięć.

Biskup de Mazenod zawsze kochał i szanował swego współpracownika i przyjaciela, przed którym nie miał tajemnic. Często do niego pisał. Powierzał mu wszystkie sprawy i uważał go za swoje drugie « ja ». (List do ojca Tempiera z 6 października 1829 roku) W zgromadzeniu na ojca Tempiera liczono tak samo jak na niego (list do ojca Tempiera z 15 sierpnia 1822 roku.). (www.omiworld.org/fr/dictionary/dictionnaire-historique_vol-1_t/488/tempier-fran-ois-de-paule-henry).