21 marca
This is a custom heading element.
PRZEPOWIADAĆ – NASZ OBLACKI CZASOWNIK
Gdybyśmy musieli zapytać siebie, na jakiej podstawie święty Eugeniusz założył nasze zgromadzenie, byłby to czasownik głosić. To czasownik podsumowujący nasza racje bytu: głosić Dobrą Nowinę ubogim, doprowadzić najbardziej opuszczonych do zbawienia. Dlatego Eugeniusz kładł nacisk na formację i solidne przygotowanie kaznodziejskie.
Musimy stanowczo starać się tylko o pouczenie ludzi, w gronie naszych słuchaczy dostrzegać potrzebę jak największej ilości tych, którzy wchodzą w jej skład, nie zadawalać się łamaniem im chleba Słowa, ale im go przeżuwać…
Reguła z 1818, rozdział 3, §1. O przepowiadaniu.
Młodzi oblaci, przygotowując kazanie, są formowani do przeżuwania Słowa Bożego. Umozliwia się im także głoszenie kazań w kościele.
Zlecamy naszym subdiakonom głoszenie kazań w niedziele i zapewniam cię, że dwaj, których słuchałem w te dwie niedziele, bardzo mi się podobali. Mille był doskonały, a Clement całkiem dobry. Nie oczekiwałbym tego, gdyby mnie nie uprzedzono, że będę zadowolony. W przyszłą niedzielę przyjdzie kolej na Ponsa, w dniu Bożego Narodzenia – na Parisa, a w drugim dniu święta znów na Mille’a, który nie przyłożył jeszcze do tego ręki, co ci dowodzi, że układa kazania z dużą łatwością.
List do Hipolita Courtesa, 14.12.1829, w: EO I, t. VII, nr 338.
Jeśli członkowie mazenodowskiej rodziny uważają, że święty Eugeniusz przemawia jedynie do kapłanów i diakonów, nie powinni zapominać, że głoszenie Dobrej Nowiny poprzez jakość naszego życia, naszych działań i codziennych obowiązków jest powołaniem każdego z nas. Cecha charakterystyczną członków mazenodowskiej rodziny jest czasownik głosić, aby temu sprostać, trzeba przede wszystkim zgłębiać Słowo, a następnie wcielać je w codzienne życie. (cf. http://www.eugenedemazenod.net/?p=1368)
