Duisburg: uroczystości pogrzebowe p. Gabriela Badury, honorowego oblata

Urodził się 24 marca 1931 r. w Markowicach koło Raciborza. Od 1960 r. mieszkał w parafii w Kędzierzynie-Koźlu, gdzie od 1963 r. aktywnie wspierał życie i pracę oblatów. Najpierw pełnił funkcję zakrystianina w parafii św. Mikołaja, a następnie zaangażował się, gdy oblaci otrzymali zgodę od władz PRL, w budowę nowego klasztoru i kościoła pw. św. Eugeniusza, gdzie również był zakrystianinem.

26 marca 1988 r., na prośbę o. Józefa Tomysa, ówczesny prowincjał o. Józef Kuc zwrócił się do o. generała Marcello Zago o przyznanie panu Gabrielowi tytułu honorowego oblata. W uzasadnieniu wskazał, że pan Gabriel „stał się ucieleśnieniem ideału oblackiego życia”. Decyzją o. generała, 23 kwietnia 1988 r. pan Gabriel został mianowany honorowym oblatem jako wyraz uznania za jego współpracę i zaangażowanie w apostolat Zgromadzenia.

Po przeprowadzce do Niemiec dziesięć lat później pan Gabriel nadal utrzymywał kontakt z parafią oblacką w Kędzierzynie.

Podczas jednego ze swych pobytów, w 2006 r., w wywiadzie dla czasopisma parafialnego, powiedział:

Jestem bardzo szczęśliwy, że mogę przebywać w parafii, gdzie mam swój wkład w budowę kościoła, w którym byłem pierwszym kościelnym. Tamte czasy były naprawdę bardzo trudne. Kiedy jestem tutaj, czuję wielką radość w sercu,  której nie da się wyrazić słowami. Ogarnia mnie wielkie wzruszenie, gdy widzę kościół pełen wiernych, którzy się gorliwie modlą słowami i pieśniami. Dziękuję gorąco Bogu za wszystkie spędzone tutaj chwile. Ile razy przyjeżdżam tutaj i jestem w kościele św. Eugeniusza, zawsze czuję radość z tej cząstki pracy, którą włożyłem w budowę  świątyni. Trudno wyrazić to słowami, ale naprawdę to wielka radość i szczęście.

Mieszkając w Niemczech, w Duisburgu, oboje z żoną angażowali się w Polskiej Misji, w parafii pw. Świętego Norberta.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 sierpnia, w Duisburgu w Niemczech. Polską Prowincję Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów reprezentował wikariusz prowincjalny o. Krzysztof Trociński OMI oraz o. Marek Dziedzic OMI.

Ojciec prowincjał napisał list kondolencyjny, który został odczytany w czasie uroczystości pogrzebowej. Wspomina śp. pana Gabriela m.in. takimi słowami:

Otrzymał on duży krzyż oblacki, jaki otrzymują oblaci podczas ślubów wieczystych. Było to dla niego wielkie wyróżnienie i cienił sobie ten krzyż jako największą wartość. Otrzymał też mały krzyżyk oblacki, z którym się nie rozstawał i który zabierze ze sobą do grobu.

Zawsze zapamiętam sobie Pana Gabriela Badurę jako człowieka wiary, oddanego swojej własnej rodzinie, oddanego Kościołowi i w szczególny sposób oblatom. Oblatem czuł się do swoich ostatnich chwil, ściskając swój mały krzyżyk oblacki.

Jako oblaci jesteśmy wdzięczni za osobę pana Gabriela Badury, za jego wiarę i wszelkie wyświadczone na rzecz Zgromadzenia oblatów dobro.

Natomiast w liście kondolencyjnym proboszcza parafii św. Eugeniusza de Mazenoda w Kędzierzynie-Koźlu, o. Krzysztofa Jurewicza OMI, oraz parafian napisano m.in.: „W życiu Pana Gabriela wiele się zmieniło. Z Kędzierzyna na stałe wyjechał do Niemiec. Mimo że był daleko, zawsze Kędzierzyn, Ojcowie Oblaci i parafia byli dla Niego bardzo ważni. Ciągle wracał myślami do dawnych lat, kiedy był w Polsce. Słuchał nagrań z uroczystości, które odbywały się w parafiach oblackich, a szczególnie w parafii św. Eugeniusza w Kędzierzynie-Koźlu. Dzięki gazetce „Dobrze, że Jesteś”, którą regularnie otrzymywał i czytał żył wydarzeniami naszej parafii. Kiedy odwiedzał naszą parafię zawsze był szczęśliwy. […] Pan Gabriel Badura to ważna postać związana z naszą parafią. Niektórzy parafianie pamiętają Pana Gabriela, który z oddaniem i sercem posługiwał w parafii św. Eugeniusza. Jesteśmy wdzięczni za wszelkie dobro i wniesiony wkład pracy w budowę kościoła. Panie Gabrielu, dobrze, że z nami byłeś i prosimy o orędowanie za nami w Niebie”.

fot. o. K. Trociński OMI

***

Honorowy oblat w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej to tytuł nadawany osobom świeckim przez superiora generalnego na wniosek któregoś z prowincjałów z radą. Osoby te mają znaczący udział w misji i działalności Zgromadzenia przez jego wsparcie duchowe, materialne, organizacyjne czy inne formy pomocy. Honorowy oblat to osoba, która nie jest formalnym członkiem Zgromadzenia (nie składa ślubów zakonnych), ma za to udział w dobrach duchowych rodziny zakonnej. Otrzymuje oblacki krzyż, podobnie jak profesi po ślubach wieczystych. Aktualnie w Polsce jest pięciu honorowych oblatów.