Warszawa: wydano książkę „Bł. Józef Cebula OMI (1902-1941). Kontekst życia i męczeńskiej śmierci”

W publikacji znalazły się wszystkie wygłoszone wtedy referaty, w wersji poszerzonej, gdyż w czasie konferencji prelegenci ograniczeni byli czasowo. Dodatkowo w publikacji znalazły się wystąpienia o. Luisa Ignacio Roisa Alonso OMI, superiora generalnego Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, wypowiedziane w czasie uroczystości 25-lecia beatyfikacji w Malni i Lublińcu oraz teologiczne i prawne omówienie dotyczące kwestii męczeństwa.

Recenzentami tej naukowej pozycji byli: o. prof. dr hab. Jarosław Różański OMI z UKSW i o. dr hab. Piotr Piasecki OMI, prof. UAM. W recenzji stwierdzili, że pozycja ta stanowi cenne opracowanie dotyczące męczeństwa duchowieństwa polskiego w czasie II wojny światowej oraz prześladowań stosowanych przez narodowy niemiecki socjalizm, wrogi wszystkiemu co chrześcijańskie. Wskazali także, że publikacja ta może stać się pomocna nie tylko dla historyków, ale też dla formatorów i kleryków seminariów duchownych.

Książkę można przeczytać lub ściągnąć w formacie PDF pod linkiem: Bl.-Jozef-Cebula-OMI.pdf (uksw.edu.pl)

Ojciec Józef Cebula OMI urodził się ur. 23 marca 1902 r. w Malni na Śląsku. Młode lata spędził w trudnych realiach zaboru niemieckiego. Wzrastał w rodzinie tradycyjnie religijnej. Był dość wątłym i chorowitym dzieckiem. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Malni rozpoczął edukację w Seminarium Nauczycielskim w Opolu (Königliche Katholische Präparanden-Anstalt). Uczęszczał tam przez dwa i pół roku. Pod koniec 1918 r. ciężko zachorował na zapalenie opłucnej. Musiał poddać się operacji, po której w kwietniu 1919 r. odesłano go do domu jako nieuleczalnie chorego. Edukację kontynuował w nowo utworzonym oblackim junioracie (Niższym Seminarium Duchownym) w Lublińcu, które ukończył w czerwcu 1921 w Krotoszynie, gdzie przenoszono ostatnie roczniki szkoły – ze względu na dużą liczbę chętnych. Nowicjat rozpoczął 14 sierpnia 1921 r. w Markowicach na Kujawach. Ponieważ oblaci nie mieli wtedy jeszcze w Polsce własnego seminarium duchownego, Józefa Cebulę wysłano na studia filozoficzne do Liège w Belgii. Po roku wrócił do Lublińca. Tam kontynuował formacje. Święcenia w stopniu prezbiteratu przyjął 5 czerwca 1927 r. Został skierowany do pracy w Małym (Niższym) Seminarium Duchownym w Lublińcu jako nauczyciel i wychowawca oraz spowiednik. W roku 1931 mianowano go superiorem (przełożonym) klasztoru w Lublińcu. W czasie wojny przyjmował w domu w Markowicach uciekinierów z innych domów, a także posługiwał duszpastersko mieszkańcom okolic, choć było to zabronione. 7 grudnia 1939 r. burmistrz Strzelna von Egan wydał rozkaz, żeby następnego dnia w święto Niepokalanego Poczęcia Maryi (święto patronalne oblatów) zakonnicy zniszczyli wszystkie figury Matki Bożej, znajdujące się w okolicznych kaplicach przydrożnych. Wtedy to o. Józef, jako przełożony klasztoru, zareagował krótkim stwierdzeniem: „Kto chce być oblatem, ten do rozbijania figur nie pójdzie”. 18 kwietnia 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Był okrutnie torturowany i wyszydzany. 9 maja, po trzech tygodniach przebywania w obozie, pędzony na druty otaczające obóz, zginął od kul karabinu maszynowego – został zastrzelony 28 kwietnia przez jednego z wartowników. Został beatyfikowany przez Jana Pawła II w Warszawie, 13 czerwca 1999 r. 

Robert Wawrzeniecki OMI