Z listów św. Eugeniusza

Zaczerpnęli wspaniałego ducha, który ich ożywia

Dla Eugeniusza osiedlenie się i rozwój oblatów w Anglii i Irlandii było bardzo ważną kwestią, ponieważ misje oblackie powstawały w wielu brytyjskich koloniach, gdzie istotna była znajomość języka angielskiego. W Anglii oblaci koniecznie potrzebowali domu na nowicjat i scholastykat.

Eugeniusz był zawsze świadomy, że duch zgromadzenia, na bazie którego zostało ono założone, powinien być drogowskazem w ich życiu i działaniu. Dzisiaj, aby opisać tego Bożego ducha, używamy słowa charyzmat.

Wszyscy Irlandczycy we Francji zaczerpnęli wspaniałego ducha, który ich ożywia, przywiązania, jakie mają dla Zgromadzenia. Należałoby znaleźć środek, aby zaradzić tej trudności. Oto on. Wyrażając całkowitą zgodę na utworzenie tegoż domu studiów teologicznych, można byłoby go zapełnić, i to Irlandczykami, którzy już przez pewien czas przebywali we Francji, i Francuzami, którzy przygotowują się do misji zagranicznych. Anglicy i Irlandczycy w zamian przybywaliby, aby przynajmniej przez dwa lata studiować we Francji, aby nauczyć się naszego ducha i naszego języka i zapoznać się z Superiorem…(List do o Casimira Auberta wizytatora w Anglii, 24.02.1849, w: PO I, t. III, nr 23).

W przypisie dolnym Yvon Beaudoin cytuje sprawozdanie z posiedzenia rady generalnej z 8 lipca 1849 r.: Będzie nam służył za nowicjat dla członków, którzy przyjdą z Wielkiej Brytanii i Irlandii. Będzie także domem studiów teologicznych dla tych spośród naszych, którzy zostali przeznaczeni, aby udać się i głosić Ewangelię w innych i odległych krajach, czy to w Ameryce, czy w Kanadzie, czy też gdzie indziej, gdzie mówi się po angielsku. Dom położony w niewielkiej odległości od przemysłowego miasta Birmingham i sławnego uniwersytetu w Oksfordzie z dnia na dzień może nabrać znaczenia, które będzie koniecznie, aby lepiej go poznać i wywrzeć zbawienny wpływ na duchy skłaniające się obecnie ku katolicyzmowi.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI