Z listów św. Eugeniusza

Reguła jest jak nauczyciel prowadzący nas do przyjęcia krzyża

Czyż mogę zapomnieć te gorzkie łzy, jakie na widok krzyża popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek? (Zapiski z rekolekcji odprawionych w grudniu 1814, w: PO I, t. XV, nr 130).

Na widok krzyża Eugeniusz zdał sobie sprawę, że był biedny i że potrzebował Zbawiciela. Jego lata „poszukiwania szczęścia” w końcu znalazły swój sens i cel. Reszta jego długiego i bogatego w wydarzenia życia i posługi była skupiona na krzyżu, aby wszystkich przyciągnąć do tej samej zbawczej wizji.

Reguła oblacka staje się nauczycielem, który prowadzi każdego członka naszej charyzmatycznej rodziny do przyjęcia krzyża i ofiarowanego nam zbawienia. Kto przyjmuje krzyż, automatycznie przyjmuje Zbawiciela. Nosimy go z dumą i jest dla nas zachętą, abyśmy orędzie zbawienia nieśli innym.

Za każdym razem, gdy patrzę na mój oblacki krzyż, przypomina mi się figura Jezusa, której ramiona zostały oderwane podczas wojny i nigdy nie zostały zastąpione, a na której widnieje tabliczka z przesłaniem: „Nie mam innych ramion, jak tylko Twoje”.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI