Kazimierz Lijka OMI, Łukasz Krauze OMI: podczas Triduum Paschalnego kluczowa jest uważność
Triduum Paschalne to dla katolików najważniejszy czas w roku. Aby dobrze go przeżyć – kluczowe jest dobre duchowe przygotowanie i postawa uważności wobec tajemnic, w których uczestniczymy.
Jeśli mielibyśmy opowiedzieć komuś niewierzącemu, czym jest chrześcijaństwo, czym jest Kościół, to na dobrą sprawę moglibyśmy zrobić to za pomocą wprowadzenia w obrzędy Triduum. Liturgia w tych dniach tłumaczy, opisuje, a zarazem urzeczywistnia tajemnice, które są istotą naszej wiary.
– Podczas Triduum Paschalnego dzieje się wszystko to, co jest istotą chrześcijaństwa. W Wielki Czwartek Wieczerza Pańska, obmycie nóg. W Wielki Piątek męka Chrystusa i Jego śmierć na krzyżu. W Wielką Sobotę cisza, oczekiwanie, a później w nocy podczas Wigilii Paschalnej radość zmartwychwstania. Szczytem Wigilii Paschalnej jest liturgia eucharystyczna. Dobrze jest mieć postanowienie, żeby w pełni uczestniczyć w Triduum, bo to kwintesencja naszej wiary – podsumowuje o. dr Łukasz Krauze, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Oblatów w Obrze.
– Ważne, żebyśmy robili co w naszej mocy, żeby przeżyć czas Triduum świadomie. Wytężajmy świadomość, albo – mówiąc dokładniej – naszą uważność na to, co się dzieje, żeby zwrócić uwagę na każdy gest i słowo podczas liturgii. Bo będą dziać się rzeczy kluczowe w historii świata i odkupienia. Dobrze przejść przez ten czas z szeroko otwartymi oczami i uszami – podkreśla.
Pierwszym warunkiem dobrego przeżycia Triduum Paschalnego jest uczestniczenie w nim w sposób pełny, na co zwraca uwagę o. prof. Kazimierz Lijka, liturgista.
– Podstawą dobrego przeżycia Triduum Paschalnego jest bycie w stanie łaski uświęcającej. Od tego się wszystko zaczyna, bo to otwiera nam drogę do przyjmowania Komunii Świętej, czyli pełnego uczestniczenia w liturgii – mówi ojciec Lijka.
Aby liturgia była piękna, musi być dobrze przygotowana, a także przećwiczona ze służbą liturgiczną. Nie bez znaczenia są również komentarze, którą pomogą wiernym odpowiednio zrozumieć konteksty zbawczych wydarzeń. Liturgia Triduum Paschalnego to nie przestrzeń na eksperymenty, choć niektórzy duszpasterze dążą do tego, aby urozmaicać liturgię o własne pomysły. Tego typu rozwiązania nigdy nie kończą się dobrze i rozpraszają wiernych.
– Chodzi o to, żeby nie improwizować i nie wymyślać – tylko być wiernym przepisom liturgicznym. One po to zostały przez Kościół ustanowione, żeby porządkowały nasz kult. Im bardziej jesteśmy im wierni, tym piękno liturgii rośnie – zauważa o. prof. Kazimierz Lijka OMI.
W wielu parafiach elementem zwiększającym świadome uczestnictwo w Triduum Paschalnym jest wspólnotowo odprawiana Liturgia godzin. Zaleca się wspólne sprawowanie Godziny czytań i Jutrzni w Wielki Piątek i Sobotę.
– Dla nas, oblatów, szczególnym dniem Triduum Paschalnego jest Wielki Piątek. To tego dnia nasz założyciel, św. Eugeniusz, miał szczególne doświadczenie krzyża. Krzyż, który kontemplował w Wielki Piątek 1807 r. wzbudził w młodym, 24-letnim Eugeniuszu przekonanie o jego oddaleniu od Boga. Kilka lat później podzielił się tym doświadczeniem z innymi, a gorliwość o dusze zaprowadziła go w końcu do założenia zgromadzenia – zaznacza o. Łukasz Krauze OMI.
***
W Polsce oblaci są obecni od 1920 r. Zgromadzenie zostało założone przez św. Eugeniusza de Mazenoda, późniejszego biskupa Marsylii, 25 stycznia 1816 r. w Aix-en-Provence we Francji. Obecnie liczy ok. 3400 zakonników, a do polskiej prowincji należy ponad 400 oblatów, prawie 250 pracuje w kraju, a inni w należących do niej jurysdykcjach: na Madagaskarze i Reunion, w Ukrainie wraz z Rosją, we Francji-Beneluksie, Skandynawii, Białorusi i Turkmenistanie. Poza polską prowincją zakonną posługuje kolejnych około 100 oblatów pochodzących z Polski. Wśród nich jest czterech biskupów. Misjonarze oblaci są zgromadzeniem misyjnym. Ich naczelną służbą w Kościele jest ukazywanie Chrystusa i Jego królestwa ludziom najbardziej opuszczonym i ubogim, jak i niesienie Dobrej Nowiny ludom, które jeszcze nie poznały Chrystusa oraz pomoc w odkrywaniu ich własnej wartości w świetle Ewangelii. Natomiast tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do osób, które mają z nim najmniej kontaktu. Przełożonym oblatów w Polsce jest obecnie o. Marek Ochlak OMI, wieloletni misjonarz na Madagaskarze.
Michał Jóźwiak
