Siedlce, Katowice: katechezy chrzcielne dla rodziców i chrzestnych mają wymiar ewangelizacyjny

Jak przypomina o. Piotr Darasz OMI, sakramenty są dane człowiekowi jako pomoc i droga do zbawienia. Chrzest w sposób szczególny, jako pierwszy sakrament, stanowi bramę do życia z Chrystusem i do przyjęcia kolejnych sakramentów.  

– Chrzest jest zanurzeniem w rzeczywistość męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa. Już na początku naszej życiowej drogi rzucamy się w ramiona miłosierdzia Bożego. Dzięki temu możemy rozpocząć przeżywanie własnej historii zbawienia – mówi oblat. 

Jak zaznacza o. Piotr Darasz OMI, wartość tego, co Pan Bóg daje nam w sakramencie, domaga się, by każdego człowieka jak najwcześniej włączyć w tę rzeczywistość. Chrzest dziecka to także pierwszy krok rodziców w przekazie wiary.  

– Wypowiedzenie przez rodziców takiego zdania, że „dziecko samo podejmie decyzję o tym, czy przyjmie chrzest, gdy już dorośnie” jest pewnym zwolnieniem się z odpowiedzialności przekazywania wiary. Rodzice są zaproszeni do tego, by uczyć swoje dzieci, by pomagać im w budowaniu więzi z Panem Bogiem. Kluczową sprawą, a zarazem jednym z tematów chrzcielnych katechez, jest pytanie: „Czy chcesz swoje życie złączyć z Jezusem Chrystusem?”. To pytanie możemy sobie stawiać każdego dnia. Do tego pobudza nas Pan Bóg, a rodzice odgrywają ważną rolę w tym, by nasza wiara nie zatrzymała się na poziomie recytowania formułek, a była przeżywana jako indywidualna historia zbawienia – mówi o. Piotr Darasz OMI.  

O praktycznych aspektach katechez chrzcielnych dla rodziców i chrzestnych opowiedział diakon stały Andrzej Lwowski z oblackiej parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Katowicach. 

– W naszej parafii przygotowania do chrztu rodziców i chrzestnych odbywają się raz w miesiącu. Na początku jest trochę formalności związanych z dokumentami. Później mówimy o tym, czym są sakramenty, czym jest chrzest i jakie są jego skutki. Opowiadamy także o tym, jak w historii rozwijał się katechumenat – mówi Andrzej Lwowski. – Czasami pojawiają się pewne mity dotyczące chrztu i trzeba je prostować – zauważa diakon stały. 

Jak przyznaje Andrzej Lwowski, kiedy prowadzi katechezy chrzcielne, to dostosowuje się do potrzeb i pytań rodziców oraz chrzestnych. Katechezy mają wymiar ewangelizacyjny i są także zaproszeniem dla rodziców i chrzestnych do tego, by pogłębić życie wiarą.  

Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej przybyli do Siedlec w 1957 r., z zadaniem stworzenia nowej parafii. Wpierw oblaci zamieszkiwali w prywatnych domach, a ich działalność koncentrowała się wokół tymczasowej kaplicy. W lipcu 1981 r. została oficjalnie erygowana oblacka parafia pw. Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus. Po zabiegach u władz i uzyskaniu pozwoleń, w 1985 r. rozpoczęto budowę kościoła, a trzy lata później został on poświęcony. Rozbudowane zostały także zabudowania parafialne, dzięki temu prężnie funkcjonują w nich grupy i wspólnoty parafialne, jak i stowarzyszenia organizujące wydarzenia duszpasterskie i kulturalne. W parafii odbywa się całodzienna adoracja, a także wydłużone są godziny sprawowania sakramentu pojednania. Mieszkający tu zakonnicy są zaangażowani w duszpasterstwo parafialne i rekolekcyjne. Aktualnym przełożonym domu jest o. Tomasz Sajdak OMI.  

Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej przybyli do Katowic prawdopodobnie na początku 1934 r., a osiedlili się przy konwencie bonifratrów w Katowicach-Bogucicach, aby głosić rekolekcje i misje parafialne w języku polskim i niemieckim. Rozpoczęli budowę klasztoru i kaplicy na Koszutce, które zostały poświęcone w 1937 r. W latach wojennych dom w Katowicach został przyłączony do Niemieckiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej oraz erygowano w 1940 r. samodzielną parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, co miało uchronić klasztor i kościół od grabieży przez okupantów niemieckich. Niestety, nie udało się to w całości, gdyż SS-mani przejęli większość pomieszczeń klasztornych i zdjęli krzyż żelbetonowy z elewacji. Wówczas proboszcz wraz z parafianami ustawili go przed kościołem, obsadzając kwiatami. W 1945 r. powrócili polscy oblaci, przystępując do odbudowy. Od roku 1954, po otrzymaniu zgody władz, rozbudowano znacznie kościół parafialny. Mieszkający tu oblaci są zaangażowani w duszpasterstwo parafialne i rekolekcyjne, a także sprawują posługę w stałym konfesjonale, są kapelanami sióstr zakonnych oraz szpitala bonifratrów, a także są zaangażowani w duszpasterstwo specjalistyczne osób głuchych i zmagających się z uzależnieniami. Aktualnym przełożonym domu jest o. Franciszek Bok OMI. 

Antoni Jezierski

fot. poglądowe zdjęcie wyróżniające: Julia Michelle/unsplash