Karolina Binek

W spotkaniu wzięło udział czterech oblatów pochodzących z Polski i pięciu pochodzących ze Sri Lanki. Pierwszego dnia o. Wojciech Popielewski OMI przeprowadził dzień skupienia. Tematem konferencji był Jezus w centrum życia oblackiego.

– Zostałem poproszony o przeprowadzenie dnia skupienia na temat, który jest fundamentalny dla naszego zgromadzenia zakonnego, a jest to odpowiedź na pytanie: co to znaczy, że Jezus Chrystus jest w centrum naszego życia. Pokazałem dwie rzeczy – że w centrum naszego życia nie tylko jest Jezus Chrystus jako idea, ale udział w Jego tajemnicy paschalnej. My uczestniczymy w Jego męce, śmierci oraz w Jego zmartwychwstaniu. Za tym idzie osobiste doświadczenie, w które wprowadzamy innych, więc to, co robimy jako oblaci nie jest głoszeniem doktryny, ani nie jest jakąś instrukcją. Jest przekazywaniem doświadczenia wiary, czegoś bardziej fundamentalnego. Mówiliśmy również o tym, że to, czy Jezus jest czy był, zależy od tego, czy przyjmujemy wiarę w zmartwychwstanie. Bo Chrystus po prostu był. Jako ktoś z historii, jako ktoś, kogo szanujemy. Ale jeżeli zmartwychwstał, to znaczy, że jest i że jest obecny. To ma przełożenie na nasz sposób bycia, planowania, misji – wyjaśnia o. Wojciech Popielewski OMI.

Drugiego dnia oblaci wzięli udział w spotkaniach, podczas których poruszone zostały sprawy bieżące Dystryktu. Pobyt w Obrze dla wielu z nich był okazją do odwiedzenia ważnego miejsca dla każdego oblata z polskiej prowincji. Spotkanie przebiegło w dobrej, braterskiej atmosferze.

Tekst: Karolina Binek, Karol Dudek OMI

fot. Tomasz Maruszak OMI

Poza oblatami w tym wydarzeniu wzięli udział również współpracownicy z całej prowincji oraz burmistrz miasta Hünfeld – Benjamin Tschesnok.

Pielgrzymka wiary

Ustępujący prowincjał, o. Felix Rehbock OMI, wygłosił kazanie, w którym odniósł się do życia Maryi jako do pielgrzymki wiary. Podkreślił, że ten obraz można odnieść również do powołania i odpowiedzialności, jaka czeka nowego prowincjała: „Maryja wyruszyła w podróż do obcego kraju. Była otwarta na działanie Boga – podobnie jak ojciec Heinemann i nowa Rada Prowincjalna, wyruszający w drogę, której przebiegu nie znają, ale podążają nią ufnie – poddając się w pełni Bożemu kierownictwu”.

Nie tracić nadziei

Następnie w jadalni oblackiej odbyło się przyjęcie, które przebiegało w atmosferze wdzięczności, zaufania i radości. Ojciec Rehbock wręczył nowym władzom prowincji symboliczne prezenty: skarpetki do pójścia na pielgrzymkę oraz białe róże. Podczas tej części wydarzenia ustępujący prowincjał nawiązał do słów papieża Franciszka i oznajmił, że róże to znak wsparcia ze strony świętej Teresy z Lisieux – patronki misji, która wraz ze zmarłym papieżem powinna być przykładem dla zespołu kierowniczego Prowincji Środkowoeuropejskiej. „Nie traćcie nadziei, podtrzymujcie jedność otwartym sercem, we wspólnocie, mocą wiary” – dodał na koniec oblat.

Wyzwania

Ojciec Heinemann podziękował poprzedniemu kierownictwu za sześć lat oddanej służby. Zaznaczył, że były to lata pełne wspaniałych chwil i wyzwań. W tym wszystkim jego poprzednik odznaczał się wytrwałością, cierpliwością i niestrudzonym zaangażowaniem.

Wśród prezentów wręczonych byłemu prowincjałowi znalazły się kiełbaski i słodycze, a także wentylator – nawiązujący do kolejnego zadania stojącego przed ojcem Felixem, do którego wniesie on powiew świeżości.

Christoph Heinemann OMI – prowincjał Prowincji Środkowoeuropejskiej, jest członkiem Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej od 1993 roku. Po studiach teologicznych w Moguncji przyjął w 2000 r. święcenia kapłańskie. Początkowo pracował w duszpasterstwie parafialnym w Ingoldingen i Monachium. Od końca 2003 r. jest członkiem rady redakcyjnej czasopisma „WEINBERG” i redaktorem czasopisma kaznodziejskiego „Słowo Boże w Roku Kościelnym”.

Tłumaczenie tekstów ze strony oblaten.org: Karolina Binek
Fot. Facebook Oblatenmissionare (Missionary Oblates)

Na początku ojciec Piotr Malczewski OMI – wikariusz – rozdziela role. Później rozpoczynają się próby, które odbywają się dwa razy w tygodniu. Tym razem przebiegały sprawniej niż rok temu, bo wielu aktorów brało już wtedy udział w spektaklu.

Nie unowocześniać

Rolę Pana Jezusa zagrał oblat.

– Sam chciałem odegrać tę rolę, ale gdyby nie młodzi – nie dałbym sobie rady. Dlatego cieszę się, że też się zaangażowali i dzielili się ze mną swoimi pomysłami. Mieliśmy kilka nowości, których nie było rok temu. Dodaliśmy chociażby postać świętego Jana pod krzyżem. Staramy się to misterium męki pańskiej nie tyle unowocześnić, co dodać nowe elementy.

Ojciec Piotr Malczewski OMI podkreśla, że jest „szalenie dumny” z młodzieży, która zaangażowała się w to wydarzenie: „Cieszę się, że ich mam, że ich prowadzę i że tak bardzo się angażują. W całym roku szkolnym, katechetycznym mamy wiele różnych akcji, które przygotowujemy. Robimy wspólnie babeczki na walentynki, pieczemy pierniki i mamy zabawy karnawałowe. Dzieje się u nas dużo, a misterium męki pańskiej to tylko jeden z wielu przykładów”.

Gdy cisza przemawia

W zeszłym roku podczas premiery były dwa stopnie Celsjusza. Ojciec Piotr swoją rolę odgrywał na boso. Tym razem pogoda na szczęście dopisała. Podobnie jak publiczność, która podczas upadków Jezusa płakała.

– To było piękne wprowadzenie do Wielkiego Tygodnia i do przeżycia samego Triduum Paschalnego. Bezpośrednio po misterium rozmawiałem też z parafianami, którzy byli poruszeni. Przemawiała do nich zupełna cisza. Nikt podczas przejścia drogą krzyżową nie rozmawiał, nie przerywał, nie robił zdjęć, bo zadbał o to profesjonalista – Dominik Rechtoris, który nagrał film z naszego spektaklu i aktualnie go montuje – opowiada oblat.

Wystąpienie w takim spektaklu może pomóc młodym ludziom uzmysłowić sobie, jak wielka jest miłość Pana Jezusa do drugiego człowieka. Przed rozpoczęciem przygotowań wszyscy aktorzy wraz z ojcem Piotrem obejrzeli „Pasję” Mela Gibsona, by móc się zainspirować.

– I całość wyszła świetnie. Dlatego w przyszłym roku chciałbym kontynuować tę tradycję i razem z młodzieżą znów przygotować misterium męki pańskiej. Może dodamy nowe elementy, nowe postacie. Na razie przygotowujemy się do świąt. Przed nami czas radości ze zmartwychwstania Pana Jezusa.

Tekst: Karolina Binek

Fot. Dominik Rechtoris

Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej przybyli do Iławy w 1948 r., aby posługiwać przy tzw. białym kościele (obecnie parafia pw. Niepokalanego Poczęcia NMP). Rozpoczęła się odbudowa kościoła zniszczonego podczas wojny i później, w czasie pobytu w mieście Armii Czerwonej. W sierpniu 1952 r., zgodnie z decyzją władz kościelnych, oblaci opuścili “biały kościół” i podjęli pracę duszpasterską w zrujnowanej przez Rosjan części Starego Miasta z tzw. czerwonym kościołem. W 1963 r. po odbudowie został kanonicznie erygowany dom zakonny, do którego została przyłączona placówka w Miłomłynie. W marcu 1975 r., została erygowana oficjalnie parafia pw. Przemienienia Pańskiego, a od roku 1982 oblaci oprócz prowadzenia zwykłych zajęć duszpasterstwa parafialnego i rekolekcyjnego, zaangażowali się w posługę kapłańską w Zakładzie Karnym. Aktualnym przełożonym domu jest o. Paweł Tomys OMI.