O nas

W 1823 roku, po nominacji biskupiej swego stryja Fortunata, Eugeniusz został mianowany wikariuszem generalnym w Marsylii. W 1825 roku Eugeniusz zaczął starać się o papieskie zatwierdzenie Zgromadzenie i uzyskał je 17 lutego 1826 roku. Papież Leon XII zatwierdził Zgromadzenie pod nazwą „Misjonarze Oblaci Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi”. Zgromadzenie liczyło wtedy zaledwie 20 oblatów i 8 nowicjuszy skupionych w 4 domach zakonnych.

W roku 1837 Eugeniusz de Mazenod został mianowany biskupem diecezji marsylskiej. Dając jednak wyraz apostolskiej gorliwości, nie ograniczał się wyłącznie do spraw związanych z zarządzaniem diecezją. Jako superior generalny Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej ogarniał świętymi pragnieniami rozległy obszar całej ziemi. Gdy w 1941 roku przybył z Montrealu abp Bourget, zwrócił się z gorącą prośbą o misjonarzy dla swojej diecezji. Wszyscy oblaci byli zgodni, by oprócz prowadzenia misji parafialnych we Francji podjąć się również głoszenia Ewangelii na misjach zagranicznych, idąc na krańce świata.

Tak rozpoczęła się ekspansja misyjna Zgromadzenie. Jeszcze w 1841 roku 6 oblatów udało się do Kanady, by wkrótce zająć się ewangelizacją wśród Indian i Inuitów (Eskimosów). Jakkolwiek młode zgromadzenie zakonne nie było dość liczne (stanowiło je wówczas 40 kapłanów i 5 braci), to jednak już dwa lata później otwarta została placówka w Anglii, a w roku 1847, w odpowiedzi na prośbę kolejnego biskupa, oblaci dotarli na Cejlon (Sri Lanka). Niedługo potem Kongregacja Rozkrzewiania Wiary powierzyła oblatom misję w Natalu, gdzie jako pierwsi głosili Dobrą Nowinę wśród wielu grup etnicznych i plemion południowej Afryki.

Odwaga oraz gorliwość, które od początku charakteryzowały oblatów, szybko zaczęły przynosić owoce w ich apostolskim zaangażowaniu. Jednym z nich były niewątpliwie nowe powołania, które Pan Bóg wzbudzał w sercach mężczyzn, gotowych przyłączyć się do grona Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 21 maja 1861 roku, w dniu śmierci Eugeniusza de Mazenoda, założone przez niego Zgromadzenie liczyło 414 członków i miało placówki w Europie, Ameryce Północnej i Środkowej, Azji i Afryce. Po śmierci Ojca Założyciela oblaci rozszerzyli swoją działalność misyjną na pozostałe kontynenty, tzn. na Australię z Oceanią i Amerykę Południową. Dzisiaj są obecni w 75 krajach na całym świecie.

Herbem Zgromadzenia jest symbol krzyża oblackiego z rozchodzącymi się na zewnątrz promieniami oraz napisem „Evangelizare pauperibus misit me” i „Pauperes evangelizantur”, czyli odpowiednio „Głosić Ewangelię ubogim posłał mnie (Pan)” i „Ubodzy są ewangelizowani”. W herbie u podstaw krzyża widnieje napis OMI, czyli skrót od „Oblati Mariae Immaculatae” – Oblaci Maryi Niepokalanej.