Spis treści
- Strona Główna
- O nas
- Polska Prowincja
Polska Prowincja
Polska Prowincja Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej powstała w 1921 roku. Jest jedną z najprężniejszych jurysdykcji oblackich na świecie. Podejmuje posługę słowa Bożego, działalność misyjną „ad gentes”, duszpasterstwo parafialne i specjalistyczne czy wreszcie prężne duszpasterstwo młodzieży. Oprócz Polski obejmuje m.in. Madagaskar, Ukrainę, Białoruś, Turkmenistan, kraje skandynawskie czy Beneluksu.
Obecnie (stan na 2022 rok) Polska Prowincja liczy 423 oblatów, których średnia wieku wynosi niemal 50 lat. W Polsce posługuje 248 oblatów, natomiast w delegaturach i misjach Polskiej Prowincji – 175 oblatów.
W Polsce jest 196 ojców, 29 braci, 18 kleryków oraz 5 nowicjuszy. Na terenie Polski oblaci pracują w 21 domach: Bodzanowie, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Grotnikach, Iławie, Katowicach, Kędzierzynie-Koźlu, Kodniu, Kokotku, Laskowicach Pomorskich, Lublinie, Lublińcu, Łebie, Obrze, Opolu, Poznaniu, Siedlcach, Świętym Krzyżu, Warszawie, Wrocławiu i Zahutyniu. Pojedynczy ojcowie pełnią posługę kapelanów szpitalnych, więziennych, wojskowych i domów sióstr zakonnych w: Chumiętkach, Dziwnowie, Biedrusku, Wielkiej Wsi, Katowicach, Bieruniu Starym, Woźnikach Śląskich, Porębie koło Leśnicy Opolskiej, Luboniu i Warszawie. Dodatkowo niektórzy ojcowie posługują jako wykładowcy i pracownicy naukowi Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Do Polskiej Prowincji należą:
- delegatura Francji i Beneluksu, obejmująca Francję, Belgię i Luksemburg oraz Frankfurt nad Menem
- delegatura na Madagaskarze
- delegatura na Ukrainie
- misja na Białorusi
- misja w Turkmenistanie
- pojedynczy członkowie prowincji pracują we Włoszech, Czechach, Kanadzie i Ghanie.
W delegaturach i misjach Polskiej Prowincji jest 119 ojców, 6 braci, 38 kleryków i 7 nowicjuszy.
Do tej liczby trzeba jeszcze dodać około 100 polskich oblatów pracujących w innych jednostkach Zgromadzenia: Austrii, Argentynie, Australii, Brazylii, Chile, Czechach, Danii, Francji, Hiszpanii, Hongkongu, Ghanie, Kamerunie, Kanadzie, Meksyku, Niemczech, Norwegii, Pakistanie, Paragwaju, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Tajlandii, na Madagaskarze i w Domu Generalnym w Rzymie.
Administracja Prowincjalna
Prowincjał
o. Marek Ochlak OMI
Urodził się 14 marca 1966 roku w Nowym Mieście Lubawskim (diecezja toruńska). Naukę na poziomie szkoły średniej ukończył egzaminem maturalnym w Niższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Markowicach na Kujawach (1981-1985). Wstąpił do Zgromadzenia misjonarzy oblatów, odbywając kanoniczny nowicjat w Kodniu. Pierwszą profesję zakonną złożył 8 września 1986 roku. Studia filozoficzno-teologiczne podjął w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze. Tutaj złożył śluby wieczyste i 20 czerwca 1992 roku z rąk bp. Zdzisława Fortuniaka przyjął święcenia prezbiteratu.
Pierwszą placówką misjonarską był dom zakonny w Kędzierzynie-Koźlu, gdzie posługiwał jako wikariusz w parafii pw. św. Eugeniusza de Mazenoda. 8 sierpnia 1995 roku wyjeżdża na Madagaskar, gdzie posługiwał jako misjonarz w buszu, proboszcz wspólnot parafialnych i przełożony wspólnot zakonnych. W latach 2009-2015 pełnił funkcję Superiora Delegatury Polskiej Prowincji na Madagaskarze. Po zakończeniu kadencji przełożonego jurysdykcji pracował w oblackiej misji w Befasy (2016-2021). Po powrocie do Polski został mianowany dyrektorem Prokury Misyjnej Polskiej Prowincji.
W dniu 10 stycznia 2023 roku Superior Generalny Zgromadzenia mianował go 18. Prowincjałem Polskiej Prowincji. 17 lutego 2023 roku w domu zakonnym w Poznaniu zainaugurował pierwszą kadencję jako ordynariusz Polskiej Prowincji.
Wikariusze Prowincjalni
- o. Bartosz Madejski OMI
- o. Krzysztof Trociński OMI
Radni Prowincjalni
o. Bartosz Madejski OMI
o. Krzysztof Trociński OMI
o. Łukasz Krauze OMI
o. Tomasz Maniura OMI
br. Wiesław Ratajczak OMI
o. Sebastian Łuszczki OMI
o. Piotr Darasz OMI
Sekretarz Prowincjalny
o. Wojciech Popielewski OMI
Ekonom Prowincjalny
o. Józef Czernecki OMI
Koordynator Medialny Polskiej Prowincji
o. Marcin Wrzos OMI
e-mail: rzecznik@oblaci.pl
Kurator i delegat ds. ochrony dzieci i młodzieży
o. Jan Bielecki OMI
e-mail: jan.bielecki@oblaci.pl
Duszpasterz osób pokrzywdzonych
o. Sebastian Łuszczki OMI
e-mail: sebstian.luszczki@oblaci.pl
Inspektor ochrony danych osobowych
o. Marcin Wrzos OMI
email: iodo@oblaci.pl
Historia Prowincji
Pierwsi polscy Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej pracowali najpierw w Niemczech i Kanadzie, zajmując się głównie pracą duszpasterską wśród polskich emigrantów. W 1920 roku przyjechali do kraju z myślą o założeniu Prowincji Polskiej. Początkowo zatrzymali się w Piekarach Śląskich, gdzie już wówczas istniało największe sanktuarium maryjne na Górnym Śląsku. Tutaj głosili kazania pątnicze, słuchali spowiedzi i pomagali okolicznym proboszczom, głosząc misje i rekolekcje. W czasie plebiscytu na Śląsku prowadzili akcję patriotyczno-religijną na rzecz Polski. W Piekarach oblaci zatrzymali się jednak na krótko. Niebawem wynajęli dom w Krotoszynie, który został poddany pod bezpośrednią jurysdykcję Administracji Generalnej i w którym od razu otwarto juniorat, czyli Niższe Seminarium Duchowne. Stworzenie placówki w Krotoszynie było rozwiązaniem tylko prowizorycznym. Po otwarciu nowicjatu w Markowicach i nowego junioratu w Lublińcu w roku 1922 Rada Generalna, upoważniona reskryptem Świętej Kongregacji dla Zakonników, zadecydowała o utworzeniu w Polsce tak zwanego Wikariatu Prowincjalnego.
Utworzenie struktur
Ziarno oblackie rzucone na żyzną polską glebę w 1920 roku zaczęło kiełkować, rozrastać się w drzewo, dojrzewać i przynosić pierwsze owoce. W 1925 roku polscy oblaci posiadali w kraju już nie tylko własny juniorat i nowicjat, lecz także – przeniesiony później do Obry – scholastykat (Wyższe Seminarium Duchowne) w Krobi. Personel powiększył się pięciokrotnie: z 8 oblatów w roku 1920 ich liczba wzrosła do 40. Przyszłość zapowiadała się wspaniale: 16 nowicjuszy i 175 juniorów. Wobec tak dynamicznego rozwoju Administracja Generalna postanowiła nadać polskiemu wikariatowi status regularnej prowincji. Od tego momentu Prowincja Polska stała się dwunastą prowincją w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej i szóstą z kolei w Europie.
Złoty okres Polskiej Prowincji
Po przekształceniu wikariatu w prowincję zaczął się złoty okres w historii polskich oblatów. Liczba członków wzrastała w rekordowym tempie, a niemal każdego roku odbywało się otwarcie nowego domu oblackiego. W 1926 roku Polska Prowincja liczyła 49 członków i 4 domy; w 1935 – już 253 członków, 44 nowicjuszy i 228 juniorów; natomiast w sierpniu 1939 było w Polsce 275 oblatów i 14 placówek oblackich. Wielu polskich oblatów pracowało na misjach w północnej Kanadzie i na Cejlonie (Sri Lanka).
II wojna światowa
Wojna spowodowała wielkie spustoszenie w personelu Polskiej Prowincji. Podczas nalotów lub w czasie działań wojennych zginęło 4 ojców i 6 kleryków; rozstrzelano lub zamordowano 3 ojców, 5 kleryków i 1 brata. W obozach koncentracyjnych zginęło 8 ojców, 4 kleryków i 1 brat, a na robotach przymusowych – 2 braci. Jeżeli do tych liczb dodamy 5 ojców i 1 brata zmarłych śmiercią naturalną, to straty Prowincji Polskiej wyniosą 20 ojców, 15 kleryków i 5 braci – razem 40 oblatów, czyli 15 procent personelu oblackiego w Polsce. Tak wysokich strat nie poniosła w czasie wojny żadna prowincja oblacka.
Powojenna odbudowa
Po zakończeniu działań wojennych stan Polskiej Prowincji był opłakany. Jedni oddali życie na ołtarzu Boga i Ojczyzny, inni byli rozproszeni w kraju i za granicą. Domy zakonne – ograbione i zniszczone. Jednak na widok tego spustoszenia oblaci nie załamali się. Domy odrestaurowywano, na nowo zorganizowano nowicjat oraz Niższe i Wyższe Seminarium Duchowne. Misjonarze przystąpili do głoszenia misji i rekolekcji, a ze względu na duży brak kleru diecezjalnego, zwłaszcza na Ziemiach Zachodnich, przejmowali także obsługę różnych parafii. Prowincja zaczęła się stopniowo odradzać. Przez dłuższy czas oblaci nie mogli jednak wyjeżdżać na misje zagraniczne, ponieważ uniemożliwiały to władze komunistyczne. Kiedy tylko pojawiła się taka możliwość, wyjechali najpierw do pracy w Skandynawii, a później także do Kamerunu, na Madagaskar i do wielu innych krajów misyjnych.
Prowincjałowie Polskiej Prowincji
- o. Franciszek Kowalski OMI, Wikariusz Wikariatu Polski (1922-1925)
- o. Franciszek Kowalski OMI (1925-1931)
- o. Jan Nawrat OMI (1931-1936)
- o. Bronisław Wilkowski OMI (1936-1947)
- o. Stefan Śmigielski OMI (1947-1956)
- o. Feliks Matyśkiewicz OMI (1956-1962)
- o. Józef Kamiński OMI (1962-1968)
- o. Józef Tomys OMI (1968-1974)
- o. Alfons Kupka OMI (1974-1980)
- o. Leonard Głowacki OMI (1980-1986)
- o. Józef Kuc OMI (1986-1992)
- o. Jan Bielecki OMI (1992-1998)
- o. Paweł Latusek OMI (1998-2004)
- o. Teodor Jochem OMI (2004-2010)
- o. Ryszard Szmydki OMI (2010-2014)
- o. Antoni Bochm OMI (2014-2016)
- o. Paweł Zając OMI (2017-2023)
Zmarli oblaci – Pro Memoria
W swojej niespełna 100-letniej historii Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów MN wydała na służbę kilkuset Polaków. Wielu z nich pracowało na misjach zagranicznych, a część w Polsce. Poniżej prezentujemy listę polskich oblatów wg dat ich śmierci, a narodzin – jak ufamy – dla nieba. Polecajmy ich w naszej modlitwie.