O. Henryk Tempier OMI
Urodzony w Saint-Cannat niedaleko Aix-en-Provence (Francja). Uczy się w niższym,a następnie studiuje w wyższym seminarium duchownym w Aix. Zostaje wyświęcony na kapłana 26 marca 1814 i w pierwszych latach posługuje w parafii Saint-Césaire w Arles.
Tempier jest jednym z pierwszych kapłanów pozyskanych przez Eugeniusza w lecie 1815 r. Wielki przyjaciel Założyciela i pomocnik w dziele powstania Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Dwie cechy charakteryzują tę przyjaźń: radość wspólnotowego życia i szczerość (często nawet ostra w braterskich upomnieniach). Tempier doskonale pojmuje i przyjmuje apostolskie ideały Eugeniusza. Angażuje się w posługę lokalną, pozostając przez większość czasu na miejscu. Nie wykazuje się zbyt wielką zdolnością do głoszenia słowa Bożego, ale za to ogromnym talentem w zakresie formacji i zarządzania. Jeśli wybucha gniewem, ma się wrażenie, że jest to gniew przekalkulowany, wypływający z instynktu pedagogicznego. Współtworzy reguły Zgromadzenia. W latach 1823–1861 pracuje jako wikariusz generalny. Bierze udział w 11 kapitułach generalnych i prawie wszystkich sesjach Rady Generalnej. Uczestniczy we wszystkich radościach i smutkach pierwszych 50 lat Zgromadzenia.
Timon David ocenił go słowami:
Bez niepotrzebnego hałasu czy pośpiechu, bez ekscytacji, dając każdej sprawie jej właściwy czas, o. Tempier potrafił być mistrzem wszystkiego.
Odchodzi do Pana w obecności generała o. Fabre i współbraci z Paryża. Jest pochowany na cmentarzu Montmartre.