28 lipca – GŁĘBOKO PORUSZENI CIERPIENIEM NAJBARDZIEJ OPUSZCZONYCH

WSPóŁCZESNA WIZJA FUNDACJI: GŁĘBOKO PORUSZENI CIERPIENIEM NAJBARDZIEJ OPUSZCZONYCH

Tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do grup, z którymi on ma najmniej kontaktu. K 5

Papież Franciszek w adhortacji Radość Ewangelii daje nam mocną ilustrację do tych słów. W naszej dzisiejszej refleksji posłużę się pewnymi jego stwierdzeniami. Gdyby Eugeniusz był dzisiaj z nami, sadzę, że napisałby te same słowa:

193. Nakaz słuchania krzyku ubogich urzeczywistnia się w nas, gdy dogłębnie się wzruszamy wobec cierpienia drugiego człowieka.
210. Koniecznie trzeba zwracać uwagę, żeby być blisko nowych form ubóstwa i słabości, w których powinniśmy rozpoznać cierpiącego Chrystusa, nawet jeśli pozornie nie przynosi to nam żadnych namacalnych i natychmiastowych korzyści: bezdomni, narkomani, uchodźcy, ludy tubylcze, coraz bardziej samotne i opuszczone osoby w podeszłym wieku itd. Migranci są dla mnie szczególnym wyzwaniem, ponieważ jestem pasterzem Kościoła bez granic, który czuje się matką wszystkich.
211. Zawsze bolała mnie sytuacja ofiar różnych form handlu ludźmi.
212. Podwójne biedne są kobiety narażone na sytuacje wykluczenia, złego traktowania i przemoc, ponieważ często mają mniejsze możliwości obrony swoich praw.
213. Wśród tych bezbronnych, o których Kościół chce się troszczyć ze szczególną miłością, są również dzieci mające się narodzić. Są one najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich.
215. Są także inne istoty słabe i bezbronne, które niejednokrotnie pozostają na łasce interesów ekonomicznych lub bezwzględnego wyzysku. Mam na myśli całe stworzenie.
216. My, wszyscy chrześcijanie, niepozorni i mali, lecz mocni w miłości Bożej – jak św. Franciszek z Asyżu – jesteśmy powołani do zatroszczenia się o kruchość ludu i świata, w którym żyjemy.