24 września 2019

MOJA KARIERA SIĘ SKOŃCZYŁA, NIE MAM ANI DOŚĆ SIŁ, ANI ELASTYCZNOŚCI ABY ROZPOCZYNAĆ NOWĄ.

Powracając do sugestii, aby zgodził się zostać biskupem diecezjalnym, Eugeniusz przytacza dwa argumenty: nie ma już koniecznej energii, aby zarządzać diecezją oraz jest Superiorem Generalnym Oblatów.

Przyjaźń, jaką ojciec żywi do mnie, narzuca iluzoryczną nadzieję, że wszystko można pogodzić, niestety w sposób, który mnie niszczy. Moja kariera skończyła się; nie mam ani dosyć sił, ani elastyczności, by rozpo­czynać nową, w której szybko przytłoczyłaby mnie gorycz, a pocieszenie byłoby rzadkością…

Z moich roz­ważań wynika, że nie mogę w moim sumieniu zaakceptować stolicy bi­skupiej, gdyby mi ją zaproponowano. Wiele starań by dołożono, abym zmienił zdanie! Jestem o tym tak przekonany, że jedynie formalny nakaz Głowy Kościoła mógłby przezwyciężyć moje słuszne awersje, a wtedy byłbym skazany na ogromnie żałosne życie, skrócone z pewnością gwał­tem, jaki musiałbym cały czas sobie zadawać. Te urazy dołączają do racji sumienia, jakie odpychają mnie od jakiejkolwiek stolicy, ponieważ tako­wa wiązałaby się dla mnie z podwójną odpowiedzialnością.

List do Henryka Tempiera, 23.08.1835, w: EO I, t. VIII, nr 536.