A. Petelczyc OMI: „Mszy świętej nie odprawiamy, nie spowiadamy, ale żyjemy ślubami zakonnymi”
This is a custom heading element.
To szczególny rok dla braci zakonnych ze względu na rok św. Józefa, który obchodzimy w Kościele. Ojciec Święty Franciszek w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, 8 grudnia 2020 roku, ogłosił rozpoczęcie roku św. Józefa. Jest on patronem także całego Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, choć szczególnie braci zakonnych. Co roku 19 marca oblaci-bracia obchodzą uroczystość św. Józefa w naszych wspólnotach i parafiach w szczególny sposób.
Zobacz: [„W życiu nie chciałbym być księdzem” – święto patronalne braci zakonnych. To nasi święci Józefowie…]
Bracia zakonni w Polsce
W naszym zgromadzeniu są ojcowie i bracia. Ojcowie to kapłani (prezbiterzy), a bracia to zakonnicy, którzy nie przyjmują święceń kapłańskich. Mszy świętej nie odprawiamy, nie spowiadamy, ale żyjemy ślubami zakonnymi: czystością, ubóstwem, posłuszeństwem i ślubem wytrwania w Zgromadzeniu. Mamy taki sam strój zakonny, więc z wyglądu zewnętrznego niczym się nie różnimy. Różnimy się posługami, które pełnimy. Często pracujemy w ukryciu. Nasze posługi to pomoc w naszych sanktuariach, np. na Świętym Krzyżu czy w sanktuarium Maryjnym w Kodniu. Zajmujemy się tam obsługą pielgrzymów. Jesteśmy czasem ekonomami wspólnot, pracujemy w parkach lub na gospodarstwie, albo też w bibliotece. Posługujemy na furtach klasztornych, prowadzimy nasze domy zakonne, pracujemy w kuchni, albo też jako pielęgniarze, chociażby w naszym domu dla starszych i schorowanych oblatów. Mamy też brata katechetę i pełnimy wiele innych okazyjnych posług.
Bracia zakonni pracujący za granicą
Nasi bracia pracują nie tylko w Polsce, ale także na misjach. Przykładowo na Madagaskarze od prawie 30 lat pracuje br. Daniel, który zajmuje się różnymi posługami. Prowadził m.in. szkołę przygotowującą chłopaków z buszu malgaskiego do zawodu stolarza, ale także rozszerzył kult Bożego Miłosierdzia na czerwonej wyspie. W 2020 roku wrócił do Polski br. Bogusław, który przepracował 30 lat na tej wyspie. Posługiwał on w administracji szpitala diecezjalnego dla ubogich. Pełnił też wiele innych funkcji w pomocy ubogim.
Obecnie mamy trzech braci na wschodzie. Brat Tomasz pracuje na Krymie, gdzie zajmuje się katechezą przy parafii. Bracia Sebastian i Paweł, pracujący na Ukrainie, szczególną troską otaczają ubogich. Brat Sebastian znany jest z pracy z bezdomnymi w Caritasie w Kijowie.
Zobacz: [Widziała z okien ambasady, jak karmią ubogich – ambasador Kanady na Ukrainie wyszła nieść pomoc bezdomnym]
Brat Krzysztof pracuje wśród Inuitów w Arktyce Kanadyjskiej. Trzech innych braci pracujących w Kanadzie wschodniej – bracia: Tadeusz, Roman i Grzegorz – posługują w domu prowincjalnym, w parafiach oraz w szpitalu jako kapelan.
Za naszą zachodnią granicą, w Niemczech, brat Łukasz pracuje na furcie klasztornej, a we Francji br. Mariusz pracuje wśród ubogich i bezdomnych.
W historii Polskiej Prowincji wielu naszych braci pracowało na wszystkich kontynentach. Jako pierwsi polscy misjonarze oblaci-bracia wyjeżdżali na misje do Lesotho i RPA, do Kanady i na Cejlon jeszcze pod koniec XIX w. i na początku XX w.
Naszym szczególnym patronem jest brat Antoni Kowalczyk.
Pracując na misji w Kanadzie, uległ w 1897 r. wypadkowi: maszyna zmiażdżyła mu prawą rękę, ale przyjął to z pełnym poddaniem się woli Bożej. Później skierowany do junioratu w Edmontonie, prowadził tam pralnię i kotłownię, dbał o porządek w klasztorze i jego otoczeniu. Był także zakrystianem. Dawał dobry przykład sumienności, modlitwy i wytrwałości oraz służył dobrą radą, modlitwą i pokutą, podejmowaną cicho i w ukryciu. Umarł w wieku 81 lat. Jego grób jest do dziś często nawiedzany przez wiernych.
Zobacz: [Nazywano go „bezrękim kowalem” i „bratem Ave” – brat Antoni Kowalczyk OMI]
Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w Edmontonie 21 kwietnia 1952 r., a 27 marca 2013 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności jego cnót. Od tego momentu przysługuje mu tytuł Czcigodny. Aby mógł zostać beatyfikowany potrzeba jeszcze stwierdzenia jakiegoś udokumentowanego cudu, dokonanego dzięki jego wstawiennictwu. O taki cud się modlimy, przywołując wstawiennictwa br. Antoniego w sytuacjach, o których zwykliśmy mówić, że “tylko cud może pomóc”.
Modlitwa:
Bądź uwielbiony, Boże, nasz Ojcze, że wiernego czciciela Niepokalanej, brata Antoniego, tak przedziwnie prowadziłeś drogą Twojej woli, a w dźwiganiu krzyża cierpienia i codziennych obowiązków pomnażałeś jego siły, aby niósł go wiernie na wzór Chrystusa. Uwielbiam Cię, Panie, za jego heroiczną wiarę i ufność, dzięki którym jego modlitwy wysłuchiwałeś z ojcowską dobrocią i objawiałeś swoją miłość. Przez wzgląd na Twojego sługę udziel mi, Panie, łaski, o którą Cię proszę… Niech dzięki temu okaże się jego świętość, a moje serce utwierdzi się w wypełnianiu Twojej woli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adam Petelczyc OMI – brat zakonny, radny prowincjalny i członek Generalnego Komitetu oblatów-braci w Rzymie. Należy do domu zakonnego w Warszawie, gdzie pełni funkcję kucharza i troszczy się o funkcjonowanie klasztoru.
(pg)
