Dawid Grabowski OMI: Urok zimy
Czy najdłuższa pora roku to tylko biel i zimno?
Jak powstaje śnieg? Dlaczego płatki śniegu mają tak oryginalne kształty? W jaki sposób na gałęziach drzew powstają ozdoby z lodu? Te i podobne pytania zadawałem, będąc dzieckiem, kiedy zachwycałem się urokiem zimy. Niektórzy dorośli potrafili mi na nie odpowiedzieć, a w szkole nauczyciele nawet tłumaczyli działanie natury. Choć dowiedziałem się wiele na ten temat, pozostał we mnie dziecięcy zachwyt.
Co jest zachwyt? Według słownika języka polskiego to „uczucie uznania dla kogoś lub czegoś„. Zachwyt pomaga dostrzec małe rzeczy, które są wokół nas i docenić ich piękno. Często te szczegóły otaczają nas latami, a tak trudno je zauważyć, szczególnie z powodu ciągłego zabiegania i nieustannej troski o codzienność.
Urok zimy nie jest dziełem człowieka, tylko natury. A czyim dziełem jest natura? Ona jest córką Stwórcy. Zachwyt nad pięknem przyrody prowadzi człowieka do Boga, do podziwiania Jego potęgi i kreatywności. Pod wpływem tego uczucia można dziękować Wszechmogącemu za piękno stworzonego świata i uwielbiać Go w tych dziełach. Sam fakt istnienia przyrody już oddaje chwałę Bogu o czym mówi Pismo Święte:
Lody i śniegi, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki! (Dn 3,70)
Chwalcie Pana z ziemi, potwory i wszystkie morskie głębiny, ogniu i gradzie, śniegu i mgło, gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo. (Ps 148,7-8)
Zachwyt urokiem zimy pomaga także oderwać się od codziennych trudów i przypomina, że życie to nie tylko zmaganie i niepewność oraz szara codzienność. Życie człowieka ma różne kolory, nawet śnieg nie zawsze jest po prostu biały. Zauważą to jednak tylko baczni obserwatorzy, którzy potrafią podziwiać małe rzeczy.
o. Dawid Grabowski OMI – socjusz mistrza nowicjatu, pomaga mistrzowi w formacji nowicjuszy. Mieszka w klasztorze na Świętym Krzyżu.
