6 października 2022

TO BYŁO DLA MNIE ŚWIĘTSZE NIŻ KATAKUMBY

Ciała niektórych z pierwszych zmarłych oblatów, jak również niektórych członków rodziny Eugeniusza, zostały pochowane na terenie Enclos, posiadłości pani de Mazenod w Aix en Provence. Na cmentarzu w Aix właśnie wybudowano kaplicę grobową i Eugeniusz uczestniczył w ekshumacji szczątków, które leżały w ziemi od około 25 lat.

Podróż do Aix. Ekshumowałam ciała, które jeszcze znajdowały się w Enclos. To ciała ojca Suzanne, ojca Arnoux, brata Morandoini oraz Nathalie de Boisgelin. To dla mnie bardzo smutny dzień, ale wywiązałem się z tego obowiązku ze skupieniem, które zrodził we mnie widok cennych szczątek wszystkich świętych poprzedników, których relikwie zbierałem przeniknięty świętym szacunkiem, ale także z pewnym trudnym do wyrażenia rozdarciem serca. Nie spostrzegłem, że ci, którzy mi towarzyszyli, byli przeniknięci tymi samymi myślami. Usłyszałem nawet, jak obok mnie śmieją się niewątpliwie z innego członka, ale moja uwaga nie mogła być odciągnięta od obiektu, jaki miałem przed oczyma. Nie będę go opisywał. To zbyt trudne do opisania. To, że nie ma najmniejszego kawałeczka świętych kości, które zebrałem, nie mogło umknąć naszym poszukiwaniom.

Eugeniusz znał dobrze każdego z nich i był przekonany, że każdy z nich prowadził święte życie i był święty.

…to było dla mnie świętsze niż katakumby, tak bardzo znałem cnoty tych błogosławionych dusz, jakie ożywiały te ciała sprowadzone do takiego zdeformowania. Trzej misjonarze zostali złożeni w orzechowej skrzyni o trzech przedziałkach, a moja siostrzenica w innej, małej, osobnej skrzyni. Za kilka dni przewiezie się je do grobowca, jaki przygotowałem na dużym cmentarzu wraz z innymi świętymi ciałami mojego ojca, mojej babci, Karoliny i ojca Marcou. Z Awinionu sprowadzi się szczątki naszego umiłowanego Ludwika de Boisgelin i najprawdopodobniej przewieziemy także ciała naszych ojców Ponsa, Mie, Parisa, Capmasa i brata Dumolard. Czyż na grobie skrywającym te święte relikwie zgodnie z prawdą będzie można napisać: coropra sanctorum.

Dziennik, 21.04.1845, w: PO I, t. XXI.

Czy niektórych naszych zmarłych krewnych uważamy za świętych? Czy są dla nas obecni w komunii świętych?