Paragwaj: Za służbę rdzennym mieszkańcom odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi
Historia bp. Waltera Vervoorta OMI (1899 – 1979), misjonarza i uczestnika Soboru Watykańskiego II.
Przez 35 lat Walter Vervoort OMI posługiwał na terenie najpierw Prefektury Apostolskiej, a potem Wikariatu Apostolskiego w Pilcomayo. Był jednym z pionierów misji ewangelizacyjnej wśród rdzennej ludności Nivaclé w zachodniej części Paragwaju. Jego spostrzeżenia i codzienne życie z Indianami Gran Chaco stanowią do dziś podstawę wiedzy antropologicznej i kodów kulturowych tego ludu. Wspomnienia niemieckiego misjonarza rzucają światło szczególnie na okres wojny o Chaco między Paragwajem i Boliwią w latach 1932-1935. Za swoje osiągnięcia – zwłaszcza dla rodzimej ludności – Walter Vervoort został odznaczony przez państwo Paragwaj Wielkim Krzyżem Zasługi Narodu w 1956 roku.
Za słaby, żeby wyjechać na misje
Walter urodził się 22 lipca 1899 roku w niemieckim Essen-Rüttenscheid. Jako młody chłopak poznał Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Uczy się w oblackim junioracie św. Karola w Valkenburgu w Holandii. Naukę przerywa powołanie do wojska w trakcie I wojny światowej. Po pobycie w niewoli wraca do szkoły i składa egzamin maturalny. Rozpoczyna nowicjat 7 czerwca 1920 roku, po jego zakończeniu składa pierwsze śluby zakonne w 1921 roku. Następnie odbywa formację zakonno-kapłańską w oblackim scholastykacie w Hünfeldzie. Święcenia prezbiteratu otrzymuje 4 lipca 1926 roku.
Pragnieniem młodego misjonarza była praca w Ameryce Południowej. Jednak jego predyspozycje i stan zdrowia, w ocenie lekarzy stanowiły poważną przeszkodę, aby podjął posługę w Gran Chaco, które wówczas należało jeszcze do Boliwii. Dzięki zaufaniu, które okazali przełożeni młodego zakonnika oraz silnej determinacji Waltera, w 1927 roku rozpoczyna pracę misyjną.
Paragwaj: Proces beatyfikacyjny „Pa’i Puku” – wielkiego kapłana. Był oblatem
Ziemia sporna
Wikariat Apostolski Pilcomayo został utworzony przez Stolicę Apostolską w 1925 roku. Zapewne ten fakt w dużej mierze wpłynął na wybór kierunku posługi przez młodego ojca Waltera Vervoorta. Od początku posługują tutaj Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Lokalne plemię Nivaclé staje wobec napięć między Boliwią a Paragwajem o teren Gran Chaco. W takich okolicznościach neoprezbiter z Niemiec trafia na misje.
Walter Vervoort przeprowadził Misję w Chaco przez trudną fazę wojny z wielką wytrwałością i osobistym zaangażowaniem Charakteryzowała go wielka ufność do Boga, który go prowadził i był świadkiem rozkwitu misji. Jednak oznaki cierpienia i niedostatków odcisnęły na nim swoje piętno – tłumaczy o. Felix Rehbock OMI, Prowincjał Prowincji Środkowoeuropejskiej.
W dniu 27 lutego 1932 roku ojciec Vervoort zostaje mianowany przez Stolicę Apostolską prefektem Pilcomayo. Ofiarnie pracuje głównie wśród ludności rodzimej. Jego zapiski i spostrzeżenia stanowią nieocenioną podstawę antropologicznego kodu kulturowego mieszkających tutaj Indian.
Andrzej Czekaj OMI: Paragwajczycy to bardzo oddani katolicy [PODKAST]
Po 18 latach pracy misjonarskiej zostaje mianowany tytularnym biskupem Bariki i nowym wikariuszem apostolskim Pilcomayo. Sakrę biskupią otrzymuje 10 września 1950 roku.
Ciężkie warunki życia oraz pogarszający się stan zdrowia zadecydowały o wycofaniu się z pracy misyjnej w Paragwaju. W 1963 roku, po 35 latach posługi w Chaco, misjonarz wraca do Niemiec. Decyduje się zostać kapelanem Sióstr Opatrzności Bożej w Waldbreitbach. Ojciec Święty powołuje go na Sobór Watykański II. Pomimo słabego stanu zdrowia do końca wypełnia swoje obowiązki.
Po śmierci w Zell 16 lipca 1979 roku został pochowany na cmentarzu klasztornym w Engelport.
Oblaci w Paragwaju dzisiaj
Paragwaj: Ostra krytyka oblata w obronie najuboższych
Trudna posługa pierwszych oblatów na terenie Paragwaju zaowocowała. Dziś funkcjonuje tutaj Prowincja Cruz del Sur. Misjonarze oblaci nadal pracują wśród rdzennej ludności i najuboższych mieszkańców kraju.
(pg)
