„Misyjne Drogi” o wolontariacie misyjnym

W kolejnym numerze „Misyjnych Dróg” przeczytamy o pracy misyjnej wolontariuszy z Polski. Jest ich z roku na rok coraz więcej. Młodsi pomagają w szkołach, prowadzą zajęcia dla dzieci, zajmują się dziećmi ulicy czy seniorami. Starsi – medycy, nauczyciele, inżynierowie, profesorowie uczelni, informatycy, agronomowie – pomagają bardziej fachowo. Wiele dają, ale też wiele otrzymują.

Wolontariusze utworzyli bibliotekę na Madagaskarze

Można zanurzyć się w narzekanie. Znamy takich „Jasiów marudów”. Mówią, jak to jest źle. Ludzi w Kościele mało, a młodych za bardzo nie widać. I, co gorsza, nic się nie zmieni. Warto jednak popatrzeć szerzej. Mam wrażenie, że jesteśmy w Kościele bardziej. Nie tak po wierzchu i byle jak. W pierwszych dniach zapisów na Światowe Dni Młodzieży w Lizbonie zgłosiło się prawie 10 tys. młodych. Młodzi ludzie Kościoła, i nie tylko młodzi, angażują się w wiele bardzo ewangelicznych inicjatyw. Pomagają osobom w kryzysie bezdomności, organizują jedzenie na ulicach miast, rozdają ciepłe ubrania, udzielają korepetycji. Na ich barkach, w jakiejś mierze, opierała się i opiera pomoc uchodźcom z Ukrainy. Oczywiście, pomagają nie tylko w strukturach organizacji chrześcijańskich. Ewangelia się przez nich dzieje. Wracamy do Kościoła wiarygodnego, «utytłanego» ewangeliczną robotą po łokcie. I dobrze – napisał w edytorialu redaktor naczelny Marcin Wrzos OMI. – Fenomenem obecnego wieku w Kościele staje się wolontariat misyjny. Wyjeżdżają – młodzi z entuzjazmem, a starsi i z entuzjazmem, i z konkretnym fachem. Co roku wolontariuszy misyjnych jest więcej i więcej. Przygotowani są zazwyczaj profesjonalnie. Wiadomo, że może być różnie, ale czas bylejakości już minął. Są dumą i wizytówką Kościoła, bo robią sporo dobrej roboty. Szkoda, że tak mało o nich mówimy. Tym razem to im oddajemy „głos”, spoglądamy na ich „misyjne drogi” – kontynuował.

Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. Michał Jóźwiak, Olga Figiel-Rosa, Milena Szymczak, Przemysław Wieczorek, Rafał Bilicki, Dominik Ochlak OMI) opowiadają o zaangażowaniu świeckich Polaków w krótkoterminową działalność misyjną. Ekspertami wydania są: dr Kasper Kaproń OFM, Barbara Uszko-Dudzińska, Justyna Janiec-Palczewska i bp dr Jan Piotrowski. W dwumiesięczniku można przeczytać misjologiczne opracowanie na temat papieskiej pielgrzymki do Kazachstanu (prof. Eugeniusz Sakowicz),  a także materiał o polskich dziejach uchodźczych w Turkmenistanie (prof. Henryk Kasprzak). Opublikowano także analizę kultu Santa Muerte.

W 216. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowy z kard. Antoine Kambandą z Rwandy oraz Eweliną i Ulą Blinstrub – o wolontariacie misyjnym, ale także o wprowadzaniu pokoju.

W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże.

Jest noc. Budzą mnie odgłosy burzy i szum padającego deszczu. Patrzę na zegarek. Jest druga. Im dłużej wsłuchuję się w te odgłosy, tym bardziej ogarnia mnie zdumienie. W Befasy, dokąd dotarłem z żoną poprzedniego dnia, o tej porze roku (na początku sierpnia) jest to wielka rzadkość. Kiedy rano rozmawiamy z misjonarzami, potwierdzają nam, że deszcz nie padał w tym rejonie o tej porze roku od kilku lat. Może to znak, że Bóg będzie sprzyjał naszej pracy? – to fragment zapisków lek. Zbigniewa Tyczkowskiego pt. „Z USG na Madagaskar”.

To relacja z pracy misyjnej medyka na Madagaskarze. Natomiast drugi reportaż mówi o poznańskich studentach pomagających w Ugandzie, w miejscach związanych z dr Wandą Błeńską.

W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z Czech. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne jest także w wolnej sprzedaży.

MW OMI/Poznań (KAI)