kazimierz.lubowicki@oblaci.pl

Dzień 3. sobota 19 stycznia 2019 roku.
W sobotę rano zjedliśmy śniadanie, przygotowane przez rodziny, każdy/a u swojej przydzielonej rodziny. Nic nadzwyczajnego – bułka z szynką, białym serem (trochę inny niż nasz polski, ale też bardzo dobry), zupa owsiana, a do tego arbuz i mango, sok czy woda z lodem – trzeba przyjmować sporo płynów, m.in. ze względu na wysoką temperaturę. Oczywiście śniadanie w każdej rodzinie wyglądało trochę inaczej. Generalnie dbają o nas i niczego nam nie brakuje. Dziś też zakupiliśmy sobie karty do telefonów, by móc mieć kontakt ze światem, ale też ze sobą i wszystkimi, których spotykamy na swej drodze. Po śniadaniu, rodziny zawiozły nas pod kościół, skąd pojechaliśmy podstawionymi autobusami panamskimi na Eucharystie do miejsca zwanego La Cresta – są to błonia przy głównej drodze w Colón, podobnie jak w Krakowie, z pięknym krajobrazem, lecz trochę inną przyrodą, bo wszędzie otaczają nas palmy. Do tego miejsca zjeżdżały się grupy z całej diecezji Colón-Kuna Yala – wokół czuć niesamowity entuzjazm i ogromną radość, coś wspaniałego. Grupy z wielu państw, szczególnie latynoamerykańskich, chcą zrobić sobie zdjęcie z Polakami – my również z wielką radością robimy sobie zdjęcia z młodzieżą z całego świata. Kiedy widzą Polaków wykrzykują radośnie „Polonia!”, próbując wypowiedzieć z trudnościami jakieś słowo po polsku – to jest bardzo miłe. Pomimo barier komunikacyjnych, często wymieniamy kilka podstawowych zdań między sobą, najczęściej w języku angielskim. Wymieniamy się doświadczeniami i różnymi drobnymi rzeczami, np. opaskami, obrazkami itp. Młodzież bardzo entuzjastycznie reaguje, często są to okrzyki radości, śpiew, tańce lokalne – jest bardzo kolorowo, można by powiedzieć, że trwa integracja katolickiej młodzieży z całego świata. Eucharystie odprawił lokalny biskup wraz z wieloma duchowymi z całego świata – wśród nich był również nasz o. Jan. Na początku tej pięknej Eucharystii odbyło się radosne wprowadzenie przez młodzież panamską krzyża Światowych Dni Młodzieży, który jest zawsze przy okazji tego wydarzenia i był m.in. w Krakowie. Podczas Mszy świętej, mimo barier językowych, było pięknie – to był czas dziękczynienia Bogu, wyrażany – jak już wcześniej wspomniałem – śpiewem, tańcem i promieniującą radością. Dziś też doświadczyliśmy pierwszych promieni słonecznych – nasza skóra jest już lekko zaczerwieniona, ale stosujemy kremy z filtrem, bo bez tego ani rusz i oczywiście nakrycie na głowę. Po Mszy świętej był czas wolny, zjedliśmy razem obiad – stojąc w kolejce śpiewaliśmy kolędy, co przyciągało uwagę reszty młodzieży z całego świata. Zaśpiewaliśmy również hymn ŚDM z Krakowa, „Barkę” i wiele osób się przyłączyło, bo znali tą pieśń, znaną chyba na całym świecie – śpiewali ją też w swoich językach. Wieczorem były koncerty, podczas których wszyscy tańczyliśmy, zjedliśmy razem kolację i wróciliśmy podstawionymi autobusami pod kościół Maria Auxiliadora w miejscowości Sabanita, skąd odebrały nas rodziny. Po powrocie jeszcze też coś przygotowali do jedzenia – nie wypadało nie zjeść, tym razem jadłem pyszne ciasto kukurydziane z mięsem.

Rafał Szustakiewicz

(pg)

W pierwszych tygodniach nowego roku oblaci posługujący w Prokurze Misyjnej spotykają się z grupami Przyjaciół Misji, rozsianymi po całej Polsce. To drugie płuco naszej posługi, dzięki któremu możemy głosić Ewangelię na wszystkich kontynentach. Wspierają nasze dzieło przede wszystkim swoją modlitwą, poświęceniem oraz wspomagają misje oblackie materialnie.

Obra – Wyższe Seminarium Duchowne

Spotkanie rozpoczęło się Mszą świętą w kościele filialnym pw. św. Walentego. Przewodniczył jej oraz kazanie wygłosił prowincjał, o. Paweł Zając OMI. Koncelebransami byli m.in. dyrektor Prokury Misyjnej, o. Marian Lis OMI, a także superior WSD, o. Józef Wcisło OMI. Po zakończonej Eucharystii wszyscy udali się do sali na poczęstunek oraz wspólne śpiewanie kolęd. Panowała miła, rodzinna atmosfera. Humory dopisywały, a serdecznym rozmowom nie było końca.

Markowice k. Inowrocławia

Rozpoczęło się ono Mszą św. w Sanktuarium Matki Bożej Markowickiej (w której kiedyś posługiwali oblaci). Eucharystii przewodniczył o. Marian Lis OMI, a słowo Boże wygłosił o. Mariusz Bosek OMI. Prokurę Misyjną reprezentowała również s. Franciszka, którą przybyli mogli poznać osobiście. Spotkanie wigilijne przy obficie zastawionym stole miało miejsce po raz pierwszy poza Markowicami, w Wymysłowicach. Uczestniczyło w nim około 100 osób z grona Przyjaciół Misji z Janikowa, Markowic, Inowrocławia i Sławska Wielkiego, w tym ks. Antoni Michalak, proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa z Janikowa. Po dzieleniu się opłatkiem i składaniu życzeń, nastąpiła część kolędowa ze specjalnie dobranymi, tradycyjnymi polskimi kolędami wraz z przedstawieniem ich krótkiej historii. Śpiewom towarzyszył zaproszony zespół muzyczny. Swój czas miały także dzieci, które prezentowały swoje umiejętności muzyczne na przyniesionych przez siebie instrumentach.

Poznań

Siedlce

Katowice i Lubliniec

Kilkudziesięcioosobowa grupa Przyjaciół Misji uczestniczyła w spotkaniu opłatkowym w Katowicach. Wszystko rozpoczęło się Mszą św. o godz. 15.00, po której nastąpiło dzielenie się opłatkiem oraz rozmowa o bieżących sprawach misyjnych. Animację prowadzili: o. Marian Lis, o. Mariusz Bosek i s. Franciszka. Obecny był również referent misyjny, odpowiedzialny za tę grupę Przyjaciół Misji – o. Sławomir Matoryn. W spotkaniu wzięli też udział rodzice i bliscy krewni oblatów z Katowic i Tychów.

Tychy i Lisowice

U św. Rodziny w Tychach było bardzo misyjnie, gdyż całe Tychy przeżywały „nalot” misjonarzy z Ukrainy, którzy w wielu parafiach głosili Słowo Boże i prosili o wsparcie dla swoich wspólnot. Podczas niedzielnych mszy animację misyjną prowadził ks. Siergiej z parafii pw. św. Michała Archanioła ze Lwowa. Był on też obecny na spotkaniu opłatkowym Przyjaciół Misji oblackich, gdzie dzielił się problemami kościoła ukraińskiego. Wzbudziło to duże zainteresowanie, pojawiło się wiele pytań dotyczących sytuacji na Ukrainie i życia zwykłych ludzi. Nie zabrakło też rozmowy na temat sytuacji kościoła prawosławnego, w związku z propozycjami utworzenia autokefalii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego. Spotkanie ubogacił ks. proboszcz Adam Pukocz, który swoją grą na gitarze podtrzymywał wspólny śpiew kolęd. Był też czas na bieżące sprawy misyjne, które przekazywał o. Mariusz Bosek. Pojawiło się pytanie o powołania oblackie… w Polsce liczba jest ostatnio stała – co roku około 10 kandydatów wstępuje do nowicjatu oblackiego. Są też klerycy z Białorusi, z Ukrainy, co czyni je w pewnym sensie seminarium międzynarodowym. Przyszły również prośby o przyjęcie na studia 4 kandydatów z Kamerunu i z RPA.
Wielkie zainteresowanie wzbudziła, opowiedziana przez o. Mariusza, historia o. Mikołaja pochodzącego z Czadu, a pracującego w Kamerunie. Jest on pierwszym Afrykańczykiem, który ukończył oblackie seminarium w Obrze. Ks. Siergiejowi w ramach pomocy misyjnej zostały przekazane przybory szkolne zebrane w jednej z tyskich szkół.

Przyjaciele Misji Oblackich – wspierają dzieło ewangelizacji, prowadzone przez nasze zgromadzenie. Mają udział w dobrach duchowych Zgromadzenia, otaczani są wdzięczną modlitwą całej rodziny oblackiej, mogą również zyskiwać odpusty zupełne pod zwykłymi warunkami w dniu przyjęcia do stowarzyszenia oraz w święta maryjne. Do wspólnoty Przyjaciół Misji można zapisać się TU

(pg)

13 młodych związanych z duszpasterstwem oblackim jest już w Panamie. Przybyli na Światowe Dni Młodzieży pod opieką o. Jana Wlazłego OMI.

17 stycznia spotkaliśmy się w Kokotku – 13 młodych z parafii oblackich z całej Polski i o. Jan Wlazły nasz duchowy przewodnik na tej drodze, była msza święta, wspólna kolacja i przy tym integracja, otrzymaliśmy wytyczne, bilety i pakiety. Następnego dnia, wyjechaliśmy już o 3 w nocy na lotnisko do Katowic, tam wszystkim udało się odprawić. Polecieliśmy do Frankfurtu, gdzie na największym lotnisku w Europie o. Jan odprawił mszę w specjalnie wyznaczonym miejscu, a stamtąd, po 2,5 godzinach oczekiwania, wylecieliśmy w 12 godzinny lot do Panamy – na zupełnie inny kontynent, przelatując nad oceanem Atlantyckim – cała podróż trwała 16 godzin, nie licząc dojazdu z lotniska w Panamie do miejscowości Colón – miejsce noclegu w czasie dni w diecezjach. Na lotnisku piękna radość, pielgrzymów z całego świata witała roztańczona panamska młodzież – przez chwilę przypomniał mi się Kraków, to było tak niedawno, wróciły piękne wspomnienia. Teraz dotarliśmy do tego pięknego kraju. Z lotniska pojechali z nami dwaj wyznaczeni wolontariusze: Hector Hing, Mauricio Cerezo – bardzo otwarci i przejęci swoją rolą, chcący jak najlepiej nas przyjąć. Wolontariusze Ci przyjechali z nami z Panamy do Colon, tam przywitały nas rodziny, były zdjęcia, przydzielanie do rodzin, podobnie jak na zjazdach Niniwy i poszliśmy na wydarzenia kulturalne, na których było zaproszonych wiele zespołów z całego świata: występowały m.in. zespoły z Chile, Nigerii, Kolumbii, Ekwadoru, Wenezueli, Tajlandii oraz grupy lokalne. Wszyscy chcieli z nami sobie zrobić zdjęcia, mówili, że kochają Polskę, była niesamowita atmosfera z otwartością i mocą muzyki. Był specjalny aplauz dla tych wszystkich krajów i również dla nas, pielgrzymów z Polski. Rodziny i wolontariusze dbają o nas, tak więc radujcie się też w Polsce – Bóg jest z nami, zostaliśmy bardzo gorąco przywitani i nie chodzi tu tylko o temperaturę, która była powyżej 30°C. Tak jak wcześniej wspominałem, śpimy u rodzin i podczas rozmowy o planach na drugi dzień, pani w oczywisty sposób mówi, że Kościół to my i w każdym z nas jest Kościół – niesamowite świadectwo. Na ulicach jest bardzo tłoczno, część młodych już jest, reszta pewnie dojedzie – tu ulica żyje, nawet w nocy słychać dochodzące zewsząd dźwięki. Jest bardzo upalnie. Ludzie są tu bardzo otwarci, żyją skromnie i dzielą się swoją radością z innymi, bardzo szczerze i bezpośrednio. Ciężko to chyba wytłumaczyć – trzeba tu być, podobnie było na wydarzeniach w Krakowie, tylko wtedy jeszcze wszystkiego nie rozumiałem, teraz to widzę na własne oczy i doświadczam. Także dzień pierwszy mieliśmy dłuższy o 6 godzin i trwał dla nas 30 godzin. Ze względu na inną strefę czasową, tu jest teraz lato, momentami padał nawet deszcz, ale to bardzo dobrze, bo trochę się orzeźwiło. Już przed wyjazdem dziękowałem Bogu, za to wszystko, co nas tu spotka w Panamie i dziękuję dalej i też proszę o dobre owoce tych Światowych Dni Młodzieży w Panamie. Zapewniam Was o modlitwie i proszę módlcie się też za nami. Pozdrawiam gorąco.

Rafał Szustakiewicz

W dniu dzisiejszym (16.01.2019 r.) o godzinie 19.19 odszedł do Pana brat Olof Åsblom OMI. Urodził się w 1930 roku w Sztokholmie. Pierwszą profesję w Zgromadzeniu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej złożył w 1966 roku, a sześć lat później oblację wieczystą. Pasjonat modlitwy różańcowej oraz pisania ikon. Był autorem książki: „Ikonernas rosenkrans : rosenkransens mysterier – synliggjorda i ikoner” (Różaniec ikon: Tajemnice różańca – widoczne w ikonach), wydanej przez szwedzkie wydawnictwo Catholica w 2012 roku. Napisał również jedną z najbardziej znanych w zgromadzeniu ikon św. Eugeniusza de Mazenoda (ikonę można zobaczyć poniżej informacji). Ostatnie lata życia spędził w szwedzkim Bromma – w domu opieki paliatywnej. Należał do dystryktu szwedzko-norweskiego Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Polecajmy go Miłosierdziu Pana!

Uroczystości pogrzebowe:

Pogrzeb br. Olofa Åsbloma OMI odbędzie się dnia 6 lutego br.: o godz. 11.00 msza św. w kościele parafialnym w Täby, a później pogrzeb na cmentarzu Norra Kyrkogården w Stockholmie.

(pg/zdj. kuriren.nu)

Wierszyna leży w obwodzie irkuckim Federacji Rosyjskiej. Jest miejscowością założoną przez Polaków na początku XX wieku i do dziś w większości przez nich zamieszkiwaną. We wsi działa parafia rzymskokatolicka pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika, w której posługuje o. Karol Lipiński OMI.

(pg)

W sobotę wieczorem, 12.01.2019 r., w Wyższym Seminarium Duchownym Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej zakończył się comiesięczny dzień skupienia. Animował go o. Paweł Latusek OMI z Poznania. Tematem przewodnim konferencji były słowa z Pisma Świętego: „Przypatrzcie się bracia powołaniu waszemu” (1 Kor 1, 26). Kaznodzieja zaproponował spojrzenie na powołanie do świętości w towarzystwie o. Karola Dominika Albiniego OMI (1790-1839). Ojciec Albini urodził się w Menton we Włoszech. Święcenia kapłańskie otrzymał w Nicei w 1814 r. Mając 34 lata wstąpił do nowo założonego Zgromadzenia Misjonarzy Prowansji (później Oblatów Maryi Niepokalanej). Był m.in. misjonarzem i wykładowcą teologii moralnej. Umarł w opinii świętości.

Więcej o o. Karolu Dominiku Albinim OMI – kliknij

(pg/WSD Obra)