koordynator

Mszą świętą sprawowaną przez bp. Marka Solarczyka – ordynariusza diecezji radomskiej, rozpoczął się tegoroczny Festiwal Życia w Kokotku. Do Oblackiego Centrum Młodzieży przyjechało kilkuset młodych, wraz ze swoimi wspólnotami i duszpasterzami.

Nieoficjalna część rozpoczęła się już w niedzielę – kiedy do Kokotka zjechali się odpowiedzialni oraz wolontariusze, którzy w najbliższych dniach czuwać będą nad obsługą techniczną wydarzenia.

W homilii bp Solarczyk nawiązał do postaci Abrahama, którego życie wiary jest tematem przewodnim tegorocznej edycji:

Stajemy dzisiaj jako Ci, którzy w tym Festiwalu Życia, w tej postawie Abrahama, chcemy odkryć, chcemy odczytać że my również możemy być dawcami życia. (…) Abraham kiedy odkrywa Boga – Tego jedynego i prawdziwego – wychodzi i staje się kimś przez którego inni, również i my, odczytują wartość wiary, piękno Boga i zyskują tak wiele darów. To wyjście sprawia, że tworzy się coś wyjątkowego, bo Bóg to tworzy. I to jest dzisiaj to wyjątkowe zaproszenie. I tego Wam życzę, aby ten czas przyniósł takie owoce.

Po Eucharystii odbyło się spotkanie integracyjne, animowane przez dj’a Tomasza Cichego.

Festiwal Życia potrwa do najbliższej niedzieli. W tych dniach czekają na uczestników liczne konferencje, koncerty i warsztaty, strefa chilloutu oraz czas modlitwy podczas codziennych Eucharystii i nieustannej adoracji Najświętszego Sakramentu w tzw. Namiocie Spotkania.

(pg/niniwa.pl/zdj. W. Bociański)

Średniowieczną polską pieśnią i najstarszym zachowanym wraz z melodią polskim tekstem poetyckim – Bogurodzicą, rozpoczęły się na Świętym Krzyżu obchody 370. rocznicy śmierci Jeremiego Wiśniowieckiego, herbu Korybut, księcia na Wiśniowcu, dowódcy wojsk koronnych, wojewody ruskiego, starosty przemyskiego i nowotarskiego, ojciec króla Polski Michała Korybuta Wiśniowieckiego, który zmarł nagle, w niedzielę, 20 sierpnia 1651 r. w obozie wojsk koronnych pod Pawołoczą na Ukrainie.

Eucharystii sprawowanej w intencji księcia Jeremiego Wiśniowieckiego, przewodniczył i kazanie wygłosił Prowincjał Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, o. Paweł Zając OMI.

Zgromadzonych w bazylice świętokrzyskiej powitał superior miejscowej wspólnoty oblackiej – o. Marian Puchała OMI. Pośród wielu pielgrzymów, nawiedzających świętokrzyskie sanktuarium, znaleźli się przedstawiciele rządu, parlamentarzyści, przedstawiciele wojska, policji, straży pożarnej, pracownicy mediów, nauki, kultury a także przewodnicy świętokrzyscy. Odczytano słowo Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy, który objął patronat honorowy nad  wydarzeniem.

Liturgię uświetniła obecność Chorągwi Rycerstwa Ziemi Sandomierskiej pod dowództwem kasztelana Karola Burego.

Po Eucharystii uczestnicy liturgii przeszli do krypt pod świętokrzyską bazyliką, aby pomodlić się w intencji zmarłego księcia Jeremiego.

Na błoniach świętokrzyskich odbyły się pokazy musztry paradnej, turniej husarski. Wspólnie przeżyty piknik był okazją do zapoznania się z osobą księcia Jeremiego Wiśniowieckiego, pochowanego przed laty na Świętym Krzyżu przez jego żonę, księżną Gryzeldę Konstancję z Zamoyskich Wiśniowiecką, która przewiozła trumnę z doczesnymi szczątkami i złożyła w grobowcu rodziny Oleśnickich.

O godz. 14.00, w murach siedziby wystawy przyrodniczej Świętokrzyskiego Parku Narodowego, prof. dr hab. Krzysztof Bracha (Instytut Historii UJK Kielce), poprowadził panel naukowy poświęcony osobie księcia Wiśniowieckiego. W wykładach udział wzięło ponad 70 osób. Prelegentami byli: prof. dr hab. Waldemar Kowalski (Instytut Historii UJK Kielce), prof. dr hab. Dariusz Kupisz (Instytut Historii UMCS Lublin) oraz dr Tomasz Ossowski.

(pg/mt/OMI Święty Krzyż)

Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej ma już nieco ponad 100 lat historii. Opatrzność Boża sprawiła, że oblaci posługują nie tylko w tworzonych przez siebie od podstaw placówkach, ale także w wielu miejscach związanych z tysiącletnią historią Kościoła katolickiego w Polsce. Przede wszystkim wymienić trzeba tu najstarsze polskie sanktuarium narodowe – na Świętym Krzyżu. Następnie są to m.in. klasztory związane niegdyś z cystersami (Obra – początek w XIII w.), karmelitami (Gdańsk – początek na przełomie XIV i XV w.), z tradycją magnackiego rodu Sapiehów (Kodeń – początki w XVI i XVII w.). Historia tych miejsc jest przedmiotem badań historyków z wielu ośrodków naukowych. Oblaci na tyle, na ile potrafią, włączają się w te badania historyczne, zapraszając do współpracy najwybitniejszych polskich historyków, czego owocem są publikacje, tworzące już prawdziwą serię „oblackich” studiów nad dziedzictwem owych pereł historii, kultury i polskiej religijności, które znajdują się obecnie pod oblacką opieką. Książki te ukazały się nakładem Wydawnictwa Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po inwentarzu starodruków z Obry (2016), po zbiorze artykułów na temat Świętego Krzyża (2018), w sierpniu 2021 r. ukazała się kolejna praca zbiorowa poświęcona tym razem dziedzictwu Kodnia. Znalazło się w niej m.in. studium źródłoznawcze autorstwa prowincjała – o. Pawła Zająca OMI, poświęcone dokumentacji koronacji obrazu Matki Bożej Kodeńskiej, którego trzechsetną rocznicę będziemy przeżywać w 2023 r. W planie są kolejne publikacje poświęcone staropolskiemu dziedzictwu religijnemu, którego opiekunami i kontynuatorami są oblaci. Zapraszamy do lektury!

Zawartość tomiku Dziedzictwo Kodnia Sapiehów. Kultura, religia, polityka, red. P. Zając, Poznań 2021:

Andrzej Buczyło: Kodeń i dobra kodeńskie w świetle inwentarza z 1599 r.

Andrzej Rachuba: Polityka matrymonialna Sapiehów kodeńskich w XVII w.

Zofia Zielińska: Dziennik biskupa Józefa Sapiehy – charakterystyka źródła

Dorota Wereda: Społeczność unicka Kodnia w XVII-XVIII w.

Dariusz Chemperek: Legenda obrazu kodeńskiego. Jeszcze o mistyfikacji Jana Fryderyka Sapiehy

Paweł Zając: Koronacja wizerunku Matki Bożej Kodeńskiej w 1723 r. – studium źródłoznawcze

(pz)

W Kodniu nad Bugiem, przy sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej, odbędzie się Jarmark Sapieżyński. Współorganizatorami wydarzenia jest miejscowa wspólnota Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.

Jarmark Sapieżyński to jedno z większych wydarzeń na Lubelszczyźnie, łączy aspekt historyczny, kulturalny i integracyjny dla lokalnej społeczności. Jarmark jest nawiązaniem do wspaniałej historii Jana Sapiehy, który w 1511 r. od króla Polski Zygmunta Starego uzyskał przywilej organizowania takich jarmarków w Kodniu. Kluczowym elementem tego wydarzenia będą występy zespołów ludowym, w tym Zespołu „Śląsk” oraz jarmark z produktami regionalnymi i tradycyjnymi oraz rękodzielnictwem. Edycja z roku 2019 odbywała się pod hasłem „Od Sapiehów do 100-lecia Odzyskania Niepodległości” i była kontynuacją jubileuszu z roku 2018. Pokazy historyczne oraz występy muzyczne były doskonałą lekcją historii pokazującą tradycję kultury szlacheckiej i sarmackiej z przełomu XVI i XVII wieku z jej bogatym folklorem oraz tradycją kulinarną. Wydarzenie to bardzo dynamicznie się rozwija, w 2019 roku zgromadziło ponad 70 stoisk z produktami. Tegoroczna edycja rozpocznie się Mszą świętą sprawowaną na ołtarzu polowym o godzinie 12.00. Następnie uczestnicy przeniosą się na boisko sportowe przy sanktuarium. Atrakcją spotkania będą konne pokazy kaskaderskie.

Brat Hubert Wichłacz OMI dołączył do wspólnoty zakonnej w Obrze w lipcu bieżącego roku. Za nim pierwsze żniwa w oblackim gospodarstwie rolnym. Jak wyglądają żniwa w klasztorze? Wyższe seminarium duchowne to miejsce formacji do kapłaństwa, czy obecność braci zakonnych pomaga klerykom w głębszym przeżywaniu tożsamości zakonnej?

Paweł Gomulak OMI: Skończyły się żniwa w Obrze. Czy było ciężko?

Hubert Wichłacz OMI: Żniwa w Obrze zakończyliśmy dokładnie 13 sierpnia, tuż przed uroczystością Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Trwały w sumie trzy tygodnie, z przerwami spowodowanymi przez złą pogodę (deszcz) oraz usterkami kombajnu. Polegały oczywiście one na zbiorze całościowym zbóż ozimych, które zostały posiane w tamtym roku jesienią. A później pielęgnowane aż do zbioru w tym roku. W tym roku to były moje pierwsze żniwa w Obrze. Pracowałem i przyglądałem się pracom, aby w kolejnych latach wiedzieć więcej. Jak w każdym gospodarstwie czas żniw jest okresem wzmożonej pracy od rana do wieczora. Nasze oblackie gospodarstwo jest specyficzne, ponieważ znajduje się przy wyższym seminarium duchownym. W akcji żniwnej jak zawsze, na ile pozwala ich liczba i obowiązki, pomagają klerycy. Ale też bracia zakonni lub ojcowie, którzy z chęcią się angażowali, a jednocześnie korzystali ze swoich uprawnień (prawo jazdy kat. T). Pracują też nasi oddani i wieloletni pracownicy, którzy uprawiają pola i dbają o powierzony sprzęt rolniczy. W tym roku – ze względu, że jestem nowym bratem na gospodarstwie – pomagał także mój tata, który pracuje na dużym areale pól w firmie rolniczej. Tegoroczne zbiory były zadowalające nie tylko dla trudzących się przy uprawie, ale także i dla samego ojca ekonoma (śmiech).

Teraz laba?

Koniec żniw daje nam chwilę odpoczynku, ale niekoniecznie jest to laba. W czasie niepogody były już zrobione podorywki i zasiane poplony, które są określone konkretnymi terminami przez ARiMR. Teraz czekają nas jesienne orki oraz uprawa i siew nowym zbóż. W międzyczasie będziemy przygotowywać materiał siewny oraz będzie się toczyć normalne życie gospodarstwa czyli: pielęgnacja zwierząt, remonty oraz naprawy maszyn, nowe inwestycje.

Co robią oblaci-bracia zakonni w Obrze?

No, trudne pytanie (śmiech). Ktoś, kto ich zobaczy, mógłby pomyśleć, że są zwykłymi pracownikami, ubranymi na co dzień w strój roboczy. Ale tak nie jest – przede wszystkim są zakonnikami, którzy przez codzienną modlitwę i pracę dają świadectwo wiary i ukazują ludziom świeckim (pracownikom), jaki jest cel każdego z nas – niebo.

Scholastykat ze swej istoty przygotowuje do kapłaństwa. Czy obecność, posługa i świadectwo braci zakonnych może pomóc kandydatom do kapłaństwa w pogłębieniu ich tożsamości zakonnej?

Bezinteresowna posługa braci wzbudzą wśród kleryków jeszcze bardziej gorliwość uczenia się i bycia dobrym zakonnikiem, oddanym sprawie ewangelizacji i pomocy wspólnocie przez konkretną pracę (gospodarza, ogrodnika, pszczelarza czy furtiana i bibliotekarza). Także myślę, że posługa i powołanie brata-oblata ukazuje wszystkim, a przede wszystkim kandydatom do kapłaństwa, jak trzeba do pracy podchodzić, co dać z siebie i jak uświęcać się przez wykonywaną pracę. Trwamy w roku św. Józefa, który był cichym i pracowitym opiekunem Jezusa. Niech On wzbudza w nas, a przede wszystkim w kandydatach do kapłaństwa, takie cnoty, jakie Go symbolizują: gorliwa praca, modlitwa i miłości do powierzonych sobie ludzi. Módlmy się o piękne i liczne powołania do kapłaństwa i życia zakonnego, oblackiego…

(pg/zdj. archiwum prywatne autora)

Ruszyła długo oczekiwana rozbiórka części klasztoru Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, która została zniszczona w wyniku pożaru z 24 września 2020 roku. Budynek użyczany był Zespołowi Szkół Katolickich im. św. Edyty Stein prowadzonemu przez Katolickie Stowarzyszenie Wychowawców.

Zobacz: [Lubliniec: Pożar budynku klasztornego]

Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów MN od początku deklarowała chęć, aby szkoła mogła wrócić do zabudowań klasztornych. Na czas odbudowy zniszczonej części oblaci z Lublińca użyczyli dyrekcji placówki salki parafialne oraz kompleks znajdujący się za klasztorem, który do lipca użyczany był Środowiskowemu Domowi Samopomocy oraz lublinieckiemu Klubowi Seniora. Umowa użyczenia dobiegała końca, a dramatyczna sytuacja szkoły wymagała zabezpieczenia dalszego funkcjonowania placówki. Przy pomocy miasta udało znaleźć się nowe lokum dla obu instytucji.

Serdecznie dziękujemy za dach nad głową, który służył nam przez 18 lat. Będziemy wspominać to miejsce z ogromnym sentymentem. Przeżyliśmy tu wiele dobrych i radosnych chwil – napisali w podziękowaniu lublinieckim misjonarzom oblatom dyrekcja i kadra Środowiskowego Domu Samopomocy.

W gmachu trwają ostatnie przygotowania do wznowienia roku szkolnego. Pomimo niepewnej sytuacji nabór do klas pierwszych przerósł oczekiwania dyrekcji szkoły katolickiej.

Ze względu na ekspertyzy i wymagane pozwolenia do prac przystąpiono dopiero teraz. Rozbiórka przebiega według ścisłych wskazań zawartych w decyzjach administracyjnych. Do rozpoczęcia roku szkolnego teren ma zostać uporządkowany ze względu na bezpieczeństwo uczniów. Po dokonaniu rozbiórki w określonym zakresie, odpowiednim władzom zostanie przedstawiony plan odbudowy z prośbą o zgodę na podjęcie dalszych działań.

Po tak długim czasie oczekiwania ja i pracownicy czujemy podekscytowanie. Czas żalu za zniszczenia już jest za nami. Teraz chcemy iść dalej, rozwijać się i czekać na to co powstanie nowego – mówi Joanna Kierach, dyrektorka Zespołu Szkół Katolickich w Lublińcu – Służymy również wszelką pomocą na tyle, ile możemy.

(pg)