14 listopada – IDŹ GŁĘBIEJ NIŻ W CHWILI OBECNEJ

Dokonując rewizji swego życia podczas rocznych rekolekcji, Eugeniusz rozpoczyna od zbadania swoich obowiazków jako chrześcijajnina, podkreślając nastepujące punkty:

Rachunek sumienia z moich obowiązków jako chrześcijanina powinien obejmować wszystkie przykazania Boże i kościelne, grze­chy główne, grzeszne skłonności natury, wady główne, poruszenia serca.

Roczne rekolekcje oblackie odbywały się według zasad i metody świętego Ignacego zLoyoli. Pokażemy zarys tego podejścia w sposobie, w jaki Eugeniusz rozumie, że nie wystarczy rozpoznanie tego, co w moim życiu jest złe, ale że trzeba rozeznać przyczyny i źródła, aby krytyce poddać obszary, które należy zmienić w samym ich źródle. Bez zrozumienia przyczyn tego, co jest złe, trudne, a nawet niemożliwe byłoby, coś zmienić.

Nad tymi wszystkimi punktami należy się nieco bardziej sku­pić niż obecnie, aby odnaleźć korzeń wad i źródło wszystkich du­chowych zaburzeń.

Racunek sumienia, październik 1826, w: EO I, t. XV, nr 157.

Razem z Eugeniuszem odpowiadamy, przemieniając obecną chwilę refleksji w modlitwę o radyklanych motywach naszego postępowania.

Niewiedza jest korzeniem i pniem wszelkiego zła. Platon