14 września – DUCHOWOŚĆ – WAGA POWROTU
This is a custom heading element.
14 września – DUCHOWOŚĆ: WAGA POWROTU DO PRZESZŁOŚCI
Jestem przekonany, że centrum duchowości Eugeniusza de Mazenoda jest krzyż rozumiany jako źródło jego dynamizmu i jego misji. Istotne jest zatem, aby zobaczyć, że był on częścią jego duchowej drogi a nie tylko jakimś jednorazowym wydarzeniem. Duchowa wędrówka Eugeniusza, rozpoczęta w okresie młodości wraz ze wszystkim tym, co przeżył, stała się przyczynkiem do formacji w tym względzie. Jego późniejsze wspomnienia brzmią następująco:
Bóg wzbudził we mnie, powiem o tym, coś w rodzaju pewnego instynktu, aby Go kochać, mój rozum nie został jeszcze ukształtowany, gdy lubiłem przebywać w Jego obecności, do Niego wznosić me słabe ręce, w ciszy słuchać Jego słów, jakbym je rozumiał. Z natury żywy i gwałtowny, wystarczyło, aby mnie skierować przed ołtarze, aby otrzymać ode mnie łagodność i najdoskonalszy spokój, już wówczas tak bardzo instynktownie byłem zachwycony doskonałościami mego Boga, jak to powiedziałem, w tym wieku bowiem jeszcze nie mogłem Go znać.
Notatki rekolekcyjne przed przyjęciem święceń kapłańskich, grudzień 1811 roku, w: EO I, t. XIV, nr 95.
W wieku 29 lat przypomina sobie swe duchowe doświadczenia i swe instynktowne poczucie obecności Boga, co było cechą charakterystyczną jego duchowości w ciągu całego jego życia. Ważne jest, aby każdy z nas uczynił tak samo, powracając do swych wcześniejszych duchowych doświadczeń i ponownie je zinterpretował w świetle swego aktualnego doświadczenia.
Są trzy podstawowe sposoby osiągnięcia wiedzy: obserwacja, refleksja i doświadczenie. Obserwacja polega na zbieraniu wydarzeń, refleksja je porządkuje, a doświadczenie weryfikuje rezultaty tego porządkowania. Denis Diderot
