15 września – SERCE PEŁNE WDZIĘCZNOŚCI
This is a custom heading element.
15 września – SERCE PEŁNE WDZIĘCZNOŚCI ZA DUCHOWOŚĆ SKUPIONĄ NA EUCHARYSTII
Z czasu Pierwszej Komunii Eugeniusza w Kolegium dla Szlachty w Turynie w swoim dzienniku z wygnania skrupulatnie pisze:
Wydaje się, że jego nauczyciele, zwłaszcza o. Scati byli również zadowoleni z jego mądrości, ponieważ pozwolono mu przystąpić do komunii przed ukończeniem 10. lat. Miał to szczęście w Wielki Czwartek 1792 roku. (Dziennik 1791-1821, w: Écrits oblats I, t. 16, s. 27).
Zwięzłość tej notatki nie oddaje wagi, jaką to wydarzenie wywarło na Eugeniuszu a także wagi Eucharystii, która jest jedną z podstaw jego duchowości. Biskup Ricard, który był klerykiem w seminarium w Marsylii, wspomina:
W Wielki Czwartek, na co pozwala nam to osobiste wspomnienie, było to w katedrze w Marsylii. Biskup odprawiał tam mszę z tak z tak poruszającym i pełnym skupienia dostojeństwem, które wyróżniało go pośród jemu współczesnych biskupów. Nagle zobaczyliśmy, jak wzruszył się, a wszystkie nasze wysiłki nie były w stanie tego ukryć. Seminarzyści, którzy otaczali tron biskupi, poruszeni wzruszeniem biskupa, ze rozrzewnieniem na niego patrzyli. Zauważywszy to, zwrócił się do jednego z nich, autora tych słów, którego krótkowzroczność przykuwała większą uwagę: Moje dziecko, powiedział z taką prostotą, która podbijała serca, nie dziw się tak ; dziś jest rocznica mojej pierwszej komunii.
(Mgr Antoine Ricard, Monseigneur de Mazenod, évêque de Marseille, fondateur de la Congrégation des Missionnaires Oblats de Marie Immaculée, rodz. II, Wygnanie, s. 12. )
47 lat po swej komunii wysławiał swego Mistrza:
Za natchnienia, jakie Bóg zechciał we mnie wzbudzić od tak wielu lat o godnym miłości sakramencie naszych ołtarzy, jako wynagrodzenie za tak mało owoców, które zebrałem z tych nadzwyczajnych poruszeń, których często dostarczał a mi osoba boskiego Zbawiciela.
Dziennik, 17.03.1839, w: EO I, t. 20, s. 75
Będziemy mieli okazję, aby głębiej przestudiować ten aspekt jego duchowości.
Dzisiaj ten tekst jest dla nas zaproszeniem, aby sobie przypomnieć naszą pierwszą komunię jako jednego z etapów formowania się naszej własnej duchowości.
Wdzięczne serce jest początkiem wielkości. To wyraz pokory. To fundament pod wzrost cnót takich jak modlitwa, wiara, odwaga, radość, szczęście, dobroć i zadowolenie. James E. Faust.
Krzyż oblacki, otrzymany w dniu wieczystej profesji, będzie nam stałym przypomnieniem miłości Zbawiciela, który pragnie przyciągnąć do siebie wszystkich ludzi i wysyła nas jako swoich współpracowników. K 63
A wy? Powracając do przeszłości, usiłując rozpoznać doświadczenia lub te chwile świadomości, które przeżyliście, jakim symbolem moglibyście się posłużyć, aby ująć i wytłumaczyć te szczególne momenty? Jaki jest, czy jakim mógłby być symbol lub godło waszego życia? Cele, jakie się sobie wyznacza, stanowią źródło energii, które ożywia nasze życie. Denis Waitly.
