Misyjne Drogi: Warto rozmawiać

W najnowszym numerze pisma przeczytamy o przekonującej ewangelizacji misyjnej, która ma swoje źródło w słuchaniu ludzi, wśród których pracują misjonarze. I która polega na prowadzeniu dialogu – m.in. międzyludzkiego, międzykulturowego, ekumenicznego i międzyreligijnego. Misjonarze uczą, że warto rozmawiać.

Jest taka opowieść afrykańska, bardzo dziś aktualna. Za jej pomocą tłumaczy się dzieciom, dlaczego człowiek ma dwoje uszu, a tylko jedne usta. Odpowiedzią wcale nie jest to, że człowiek ma parę uszu po to, aby nosić maseczkę, ale dlatego, że ma bardziej słuchać niż mówić. Kiedy strony rozmowy czy dialogu jednocześnie mówią do siebie lub na siebie krzyczą, na pewno się nie usłyszą – napisał w edytorialu do najnowszego numeru redaktor naczelny, o. Marcin Wrzos OMI. Tak pracują od zawsze misjonarze. Wpierw słuchają, rozglądają się, uczą się miejscowej kultury, języków, historii, próbują zrozumieć i wejść w otaczający ich świat, z jego dobrym, a czasem i trudnym bagażem, nie przekreślają go, nie patrzą na niego z wyższością. Rozmawiają i dialogują. Jest to potrzebne, aby z szacunkiem przepajać świat Ewangelią, bo inaczej się nie da lub się nie powinno – kontynuował.

Autorzy tekstów na łamach „Misyjnych Dróg” (m.in. Kasper Kaproń OFM, Józef Trzebuniak SVD, Ks. Paweł Sass, Simeon Stachera OFM, Andrzej Madej OMI, Violeta Nica CSSE, ks. Bartosz Rajewski) opowiedzieli o zaangażowaniu misjonarzy na rzecz dialogu i opartych na nim sposobach ewangelizacji na poszczególnych kontynentach. W dwumiesięczniku można przeczytać także komentarz misjologiczny do ostatniej encykliki papieża Franciszka „Frateli tutti„ (Krzysztof Zielenda OMI). W piśmie znajdziemy także wypowiedzi ekspertów dotyczące dialogu: bp. Henryka Ciereszki, dr. Youssefa Chadida, Małgorzaty Kordowicz i Małgorzaty Madej.

W 205. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą też rozmowy – z Miłosławą Głowacką i s. Alicją Kaszczuk PSMC – o misyjnych ludziach dialogu w Oceanii i Afryce. W numerze poruszono temat dialogu wpisanego w nauczanie największych religii świata (dr Mariusz Maciak).

W czasopiśmie znalazło się miejsce na dwa fotoreportaże.

Życie na wzgórzu jest bardzo proste. Wszystko opiera się na wspólnej modlitwie. Ta odbywa się trzy razy dziennie i rzeczywiście jest w tym miejscu najważniejsza. W pierwszych dniach pobytu w Taizé obserwowałem braci i młodych ludzi – już do tego przyzwyczajonych – którzy słysząc pierwsze uderzenia dzwonów, wzywających na modlitwę, od razu rzucali pracę, spotkania, inne obowiązki i szli spotkać się z Bogiem. W miarę upływu czasu i dla mnie modlitwa stała się rzeczą najważniejszą, choć na początku ciekawi ludzie z różnych zakątków świata i piękne dziewczyny bardziej mnie interesowały – to fragment zapisków Franciszka Cofty z Taizé we Francji.

Natomiast reportaż Wojciecha Ganczarka dotyczy szkoły cyrkowej dla dzieci różnych kultur i religii w Nikaragui.

W kolejnym wydaniu czasopisma nie brakuje działu „Przyjaciele Misji”, a także informacji dotyczących prowadzonego przez redakcję projektu „Misja Szkoła”. Jak zwykle jest też szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami z Nepalu. Opublikowano także felietony Elżbiety Adamiak i ks. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelnicy zachęcani są też do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Elżbietę Adamiak, ks. Artura Stopkę oraz ks. Andrzeja Dragułę. Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne jest także w wolnej sprzedaży.

(mw)