Fenomen wolontariatu misyjnego w powakacyjnym wydaniu „Misyjnych Dróg”

W jesiennym wydaniu czasopisma przedstawiono krajowe organizacje i stowarzyszenia zajmujące się wolontariatem misyjnym. Co roku wyjeżdża n nie około pięciuset osób, najczęściej studentów. Autorzy piszą kto, jak, kiedy, dokąd i dlaczego wyjeżdża na wolontariat misyjny, a także podpowiadają, jak zgłosić się na taki wyjazd. Wśród nowych autorów pojawił się Wojciech Modest Amaro i jego „Kuchnia z misją”.

„Współczesnej misji nie można sobie wyobrazić bez osób świeckich. – Chciałbym, aby każda parafia diecezji wysyłała misjonarzy świeckich. To przejaw tego, że wspólnota parafialna jest dojrzała i chce wziąć na siebie odpowiedzialność za ewangelizację – powiedział abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, posyłając naszą redakcyjną koleżankę Madzię Plekan do Etiopii. Od kilku lat z diecezji poznańskiej, systematycznie, co roku, wyjeżdża na misje ponad 50 osób świeckich. Najczęściej są to kilkumiesięczne tzw. wolontariaty misyjne czy kilkutygodniowe „doświadczenia misji”, choć zdarzają się też wyjazdy długoterminowe. Tak też jest w innych diecezjach czy zakonach” – napisał w edytorialu o. Marcin Wrzos OMI, redaktor naczelny. „Przebudzenie misyjne świeckich trwa. I dobrze. Zauważa to także od kilku lat Komisja Konferencji Episkopatu Polski ds. Misji” – kontynuował.

Na łamach „Misyjnych Dróg” autorzy (m.in. Anna Musiał. Ewelina Gwóźdź, Magdalena Kaczor, Magdalena Dylus, Monika Mostowska, Katarzyna Mierzejewska, Anna Tomiak, Michał Jóźwiak) stworzyli swoistą „instrukcję obsługi” wolontariatu misyjnego, odpowiadając na pytania: kto, dokąd, kiedy, po co, dlaczego, z kim, w jaki sposób przygotowany wybiera się na misje. Świeccy robią zadziwiające rzeczy i są praktycznie wszędzie.

W piśmie można przeczytać orędzie papieża Franciszka, na 91. niedzielę misyjną, a także raport Marcina Wrzosa OMI dotyczący młodych świętych, szczególnie z krajów misyjnych.

W 185. numerze „Misyjnych Dróg” czytelnicy znajdą rozmowę z Ewą Gawin, świecką misjonarką pracującą od prawie trzydziestu lat z niepełnosprawnymi Kamerunie, oraz z Anną Musiał, wolontariuszką misyjną, która pracowała w Ugandzie i Zambii.

W dziale „Na granicy kultur i religii” przedstawiono role młodych w najważniejszych religiach świata (Magdalena Rzym), a Jan Kiernicki naszkicował różnorodność katolickich rytów liturgicznych.

„Miasto Potosí było kiedyś bardzo ważne. Nadal jest, ale już nie tak jak kiedyś. Jego mieszkańcy od pięciuset lat dłubią w tej samej stożkowatej górze Cerro Rico, a ta jeszcze stoi. Ale ceny srebra spadły. W ogóle kruszcu zostało niewiele, więc i Potosí to już nie to samo co kiedyś.” –To fragment zapisków podróżnika, fizyka kwantowego i matematyka Wojciecha Ganczarka z wyprawy do Boliwii.

W kolejnym wydaniu czasopisma znajduje się dział „Przyjaciele Misji”, a także informacje dotyczące projektu „Misja Szkoła” prowadzonego przez redakcję oraz szesnastostronicowa wkładka dla dzieci „Misyjne Dróżki Dreptaka Nóżki” – tym razem z opowieściami o Szwecji. Opublikowano także felietony z misją teologów: prof. Elżbiety Adamiak i ks. prof. Andrzeja Draguły. Na łamach pisma czytelników zachęca się do korzystania z internetowego portalu misyjnego www.misyjne.pl. Wśród nowych autorów pojawił się Wojciech Modest Amaro i „Kuchnia z misją”.

„Misyjne Drogi” to prawie stustronicowy dwumiesięcznik wydawany od 1983 r. w Poznaniu przez Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Do publicystów piszących na jego łamach zalicza się o. Wacława Hryniewicza OMI, ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, o. Jarosława Różańskiego OMI, Tomasza Terlikowskiego, o. Andrzeja Madeja OMI, Selima Chazbijewicza, Elżbietę Adamiak czy ks. Andrzeja Dragułę.

Celem redakcji jest kreatywna i ciekawa prezentacja działalności misyjnej Kościoła, treści religioznawczych, podróżniczych i antropologicznych. „Misyjne Drogi” to czasopismo misyjne o największym nakładzie i objętości w Polsce, dostępne także w wolnej sprzedaży.

MW OMI/Poznań

(mj)