6 sierpnia – KIEDY WYPEŁNIAM SWĄ POSŁUGĘ, MOGĘ DOŚWIADCZYĆ RADOŚCI BOGA

6 sierpnia – KIEDY WYPEŁNIAM SWĄ POSŁUGĘ, MOGĘ DOŚWIADCZYĆ RADOŚCI BOGA

Eugeniusz ciągle miał pewność, że żyje zgodnie z posługą oblatów, aby dowieść, że działał zgodnie z pierwotnym natchnieniem otrzymanym od Boga.

Nasi misjonarze powinni głównie, choć nie tylko, poświęcać się misjom, w ten sposób niekiedy w ramach rekolekcji mogliby pracować w parafiach, których proboszczowie byliby nieobecni.

List do biskupa Arbaud z Gap, 10.03.1828, w: EO I, t. XIII nr 64.

Na tym etapie Eugeniusz jasno widział, że posługa duszpasterska prowadzenia parafii nie była oblackim powołaniem. Jako głosiciele misji jesteśmy ewangelizatorami najbardziej opuszczonych. Wszelka pomoc w parafii była tymczasowa, a jej celem było wdrożenie czasu odnowy lub rekolekcji dla wspólnoty. Posługa parafialna pojawiała się wiele lat później w kontekście misji zagranicznych.

Dzisiaj, przy naszym planie pracy, talentach, możliwościach, aby pomagać innym, czy zastanawiamy się nad tym, dlaczego to czynimy i jaka jest motywacja, która nas ożywia? To pytanie o motywację naszej posługi nauczania:

Czy moje nauczanie rzeczywiście służy wzrostowi Królestwa Bożego czy zaspokojeniu mojego ego? Nie jestem sam z tym pytaniem. Te pytania są istotne dla każdego, kto swą energię czerpie ze swej pracy, zwłaszcza jeśli, z powodu swej pracy on lub ona otrzymują dawkę pochlebstwa. Nasze motywacje nie zawsze są czyste. W rzeczywistości jeśli jesteśmy naprawdę uczciwi wobec siebie, powinniśmy zgodzić się, że zawsze jest pewien poziom rewaloryzacji w naszej posłudze na rzecz innych. Ale, w połączeniu z naszymi wykrętami, jak zawsze byłyby to nasze motywacje, coś innego, coś o wiele bardziej pozytywnego, powinien wchodzić w linie korzyści, wiedzieć o fakcie, że Bóg dał nam różnorodne talenty i cieszy się widząc jak je wykorzystujemy. Ron Rolheiser